Τη θανατική ποινή εφάρμοσαν 23 κράτη το 2010

Στην επιβολή της θανατικής ποινής προχώρησαν 23 χώρες το 2010 τη στιγμή που πολλές δεν την εφαρμόζουν πλέον, χωρίς ωστόσο να την έχουν καταργήσει με νόμο αναφέρει η καθολική κοινότητα Sant'Egidio, εκφράζοντας παράλληλα την ανησυχία της για «βήματα προς τα πίσω» εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Τα στοιχεία αυτά παρουσιάστηκαν στο συνέδριο «Πόλεις για τη ζωή, πόλεις κατά της θανατικής ποινής», που διοργάνωσε η καθολική αυτή κοινότητα στη Ρώμη.

Το "παρών" στο συνέδριο έδωσαν τουλάχιστον 20 υπουργοί, πολλοί από τη Μαύρη Αφρική, ενώ σύμφωνα με  την Sant'Egidio σχεδόν 1.400 πόλεις σε 87 χώρες δέχτηκαν να συμμετέχουν στην εκστρατεία αυτή για την πλήρη κατάργηση της θανατικής ποινής.

Συνολικά, 139 χώρες ανά τον κόσμο κατήργησαν με νόμο τη θανατική ποινή 58 τη διατηρούν.

"Λιγότερες από τις μισές χώρες που έχουν διατηρήσει τη θανατική ποινή την εφάρμοσαν, και σε λιγότερο από το ένα τρίτο των χωρών αυτών, θανατικές καταδίκες εκτελέστηκαν αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια", δήλωσε ο εκπρόσωπος της κοινότητας Μάριο Μαρατσίτι.

Ο πρόεδρος της Sant'Egidio, ο Μάρκο Ιμπαγκλίτσο, εξέφρασε ωστόσο την ανησυχία ότι η οικονομική κρίση συντείνει ώστε "επιφανειακοί λαϊκιστές" να επαναλαμβάνουν με επιτυχία παλιά επιχειρήματα για τον αποτρεπτικό χαρακτήρα της θανατικής ποινής.

Κατά την έναρξη του συνεδρίου, η νέα υπουργός Δικαιοσύνης της Ιταλίας Πάολα Σεβερίνο υπογράμμισε ότι η "Ιταλία θα συνεχίσει να είναι στην πρώτη γραμμή κατά της εσχάτης των ποινών... σε όλα τα αρμόδια όργανα".

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ.

ΕΛΕΝΗ ΛΑΖΑΡΑΤΟΥ, 'Επίκ. Καθηγήτρια Παιδο-ψυχιατρικής. Ιατρική Σχολή Παν/μίου Αθηνών.

Ορισμένες φορές οι γονείς, μετά από μία επώδυνη πορεία, φθάνουν στην απόφαση του διαζυγίου. Οι συνθήκες δεν είναι εύκολες για κανένα και κανείς δεν βγαίνει ικανοποιημένος από ένα διαζύγιο.

Όταν οι γονείς φθάνουν σ' αύτη την απόφαση πρέπει να σκεφτούν τον αντίκτυπο πού θα έχει στα παιδιά και πώς προτίθενται να τον αντιμετωπίσουν. 

Το διαζύγιο είναι από τις χειρότερες εμπειρίες στη ζωή ενός παιδιού και το αν θα προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα η όχι εξαρτάται αφ` ενός μεν από την προσωπικότητα του παιδιού και αφ` ετέρου από το χειρισμό των γονέων. Οι γονείς έχουν την υποχρέωση να προστατεύσουν το παιδί και να το απομακρύνουν από τις συγκρούσεις και τις βίαιες καταστάσεις πού πιθανόν υπάρχουν στην οικογένεια.

Ή τραυματική εμπειρία του διαζυγίου έχει άμεσα και έμμεσα αποτελέσματα. Τα ψυχολογικά προβλήματα εκδηλώνονται κυρίως όταν το παιδί βρίσκεται στο μέσον της σύγκρουσης, όταν είναι μάρτυρας σε σκηνές εχθρότητας μεταξύ δύο ανθρώπων πού αγαπάει και πρέπει να αποφασίσει ποιος από τούς δύο έχει δίκιο. Ή ψυχική ένταση του παιδιού είναι πολύ μεγάλη όταν αποτελεί μέρος της διαμάχης των δύο εμπόλεμων γονέων και σημείο αναφοράς για τις κατηγορίες, πού οι γονείς εκτοξεύουν ό ένας εναντίον του άλλου για αδιαφορία, εγκατάλειψη, ανεπάρκεια ή μεροληπτική στάση. Συχνά επίσης το παιδί χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση οικονομικών διαφορών μεταξύ των δύο γονέων.

Μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά ελπίζουν στην επανασύνδεση της οικογένειας ακόμη και μετά από 10 - 15 χρόνια. Στην ενήλικη ζωή τους έχουν μειωμένη ικανότητα να διαμορφώσουν σταθερές σχέσεις με πρόσωπα του άλλου φύλου. Το παιδί του διαζυγίου έχει πολλές πιθανότητες να γίνει ένας οξύθυμος, ανασφαλής και επιθετικός ενήλικος.

Μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους, πού καθορίζει τις επιπτώσεις της διάλυσης της οικογένειας στα παιδιά, είναι ή στάση των γονέων πριν και μετά το διαζύγιο. Το πρώτο ερώτημα πού συνήθως τίθεται άφορα στην ανακοίνωση τού διαζυγίου. Οι εξηγήσεις πού θα δοθούν στο παιδί θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αλήθεια. Τα παιδιά μικρής ηλικίας έχουν την τάση να ερμηνεύουν τα πάντα με επίκεντρο τον εαυτό τους. Έτσι συχνά βιώνουν το διαζύγιο ως εγκατάλειψη, απόρριψη ή ενοχοποιούνται ότι είναι κακά παιδιά και ό γονιός πού έφυγε δεν τα αγαπά. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καταλάβουν τις δυσμενείς συνέπειες πού έχει για τούς ενήλικες ένας αποτυχημένος γάμος και να αντιληφθούν τούς πραγματικούς λόγους του διαζυγίου. 

Σημαντικό είναι ή επαφή με τον γονιό πού φεύγει να συνεχίσει να είναι συχνή και καθορισμένη. Το παιδί πού περιμένει το γονέα, ό όποιος δεν έρχεται, βλέπει τούς φόβους εγκατάλειψης να επιβεβαιώνονται και βυθίζεται σε πραγματική απελπισία

Ή μόνιμη κατοικία τού παιδιού θα πρέπει να είναι στο σπίτι του ενός γονιού. Το να μοιράζει εξίσου το χρόνο του σε δύο σπίτια το αποστερεί από κάθε έννοια μόνιμου δικού του χώρου και το κρατάει σε διαρκή σύγχυση. Αν υπάρχουν αδέλφια δεν θα πρέπει να χωρίζονται τις μέρες των επισκέψεων. Τη στιγμή τού διαζυγίου τα άλλα μέλη της οικογένειας γίνονται ακόμη πιο σημαντικά. Οι σχέσεις των αδελφών ισχυροποιούνται και τα αδέλφια προστατεύονται μεταξύ τους από τυχόν αυθαιρεσίες των γονέων και από το άγχος τού αποχωρισμού.

Τα ζητήματα πειθαρχίας είναι ένα άλλο θέμα πού δεν πρέπει να παραβλεφθεί για τα παιδιά του διαζυγίου. Ό γονιός, με τον όποιο μένουν μαζί, έχει συνήθως την τάση υπερπροστασίας και χαλάρωσης των κανόνων πειθαρχίας για να απαλύνει τον πόνο και το στρες τού παιδιού. Τα περισσότερα παιδιά έχουν ανάγκη από σταθερά όρια και κανόνες πειθαρχίας. Σε μία φάση της ζωής τους, πού νοιώθουν ότι τα πάντα αλλάζουν γύρω τους, ή πειθαρχία αποτελεί ασφαλή βάση για να μπορέσουν να κυριαρχήσουν στο άγχος τους και να συνεχίσουν να τα καταφέρνουν στις σχολικές τους επιδόσεις και την κοινωνική τους ζωή.

Σημαντικός παράγων για την ψυχική ισορροπία του παιδιού και τη φυσιολογική του εξέλιξη είναι ή αίσθηση συνέχειας. Οι δύο γονείς, παρ` όλο πού δεν συνεχίζουν τη ζωή τους ως ζευγάρι, θα πρέπει να συνυπάρχουν και να παίρνουν κοινές αποφάσεις για θέματα πού αφορούν στο παιδί.

Είναι η εβδομάδα της "Ειδικής Φροντίδας", του Αυτισμού και ο μήνας του ADHD Awareness ..

Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν είναι ούτε παράξενα ούτε περίεργα. Το μόνο που ζητάνε είναι να γίνουν αποδεκτά και αγαπητά. Είναι η εβδομάδα της "Ειδικής Φροντίδας", του Αυτισμού και ο μήνας του ADHD Awareness και αυτό είναι προς τιμή όλων αυτών των παιδιών που χρειάζονται ειδική φροντίδα και υποστήριξη!!!♥♥♥

ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΒΙΑΣΕ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ "ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΟΠΤΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΜΕΤΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ!!!! ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΡΩΤΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΝΟΙΩΘΕΙ?

Λαθρομετανάστης βίασε Ελληνίδα και αφέθηκε ελεύθερος με εντολή του  Εισαγγελέα Χανίων. Επειδή όμως συνεχίστηκε η κράτησή του στο τμήμα μεταγωγών Ηρακλείου λόγω του ότι πάρθηκε απόφαση για απέλαση από την αστυνομία,ο εγκληματίας άρχισε απεργία πείνας και οι αντιρατσιστές της προπαγάνδας εβγαλαν την ακόλουθη ανακοίνωση:
"Προκειμένου να του σπάσουν το ηθικό, απομακρύνοντάς τον από το φιλικό του περιβάλλον, αλλά και να αποσοβήσουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης στα Χανιά, όπου κατοικεί το μεγαλύτερο μέρος των πρώην απεργών πείνας της Υπατίας, αποφάσισαν τη γκανγκστερική μεταγωγή του. Ενώ απαγορεύεται η μεταγωγή κρατούμενων που πραγματοποιούν απεργία πείνας, αυτοί τον έριξαν σε μια κλούβα και τον μετήγαγαν, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος γι’ αυτό"
Για τη γυναίκα που βιάστηκε νοιάστηκε κανείς? οι Αντιρατσίστριες έχουν να πουν τίποτα?????

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ!!!

ΤΟΥΣ ΕΤΣΟΥΞΕ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΚΑΙ ΒΑΛΘΗΚΑΝ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!!! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΛΑΜΟΓΙΑ ΑΣΤΡΑΤΕΥΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΑΚΟΜΗ ΟΡΘΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ!!!

ΓΕΛΑΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟ!!!

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ MNHΜΟΝΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!

Εκτός Δημοσίου 20.000 υπάλληλοι από Δευτέρα

Την ερχόμενη εβδομάδα, εκατοντάδες υπάλληλοι δημόσιων οργανισμών θα τεθούν σε καθεστώς εφεδρείας, ενώ στη συνέχεια θα απολυθούν.

Μέχρι την Τετάρτη, οι διοικήσεις 44 οργανισμών, θα ανακοινώσουν τα ονόματα του πλεονάζοντος προσωπικού, δηλαδή των εργαζομένων υποχρεωτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που θα οδηγηθούν σε εφεδρεία από τις αρχές του 2012, λαμβάνοντας το 60% του μισθού τους.

Οι οργανισμοί αυτοί, βάσει του νόμου θα καταργηθούν ή θα συγχωνευτούν, ενώ περισσότεροι 500 υπάλληλοι θα απολυθούν μετά τον ένα χρόνο εφεδρείας.

Οι διοικήσεις των περισσότερων οργανισμών έχουν συντάξει τους καταλόγους των υπαλλήλων, με εξαίρεση την ΕΡΤ, που θα προχωρήσει από μόνη της στην αναδιάρθρωσή της.

30 ΑΡΓΥΡΙΑ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ-4 ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.....!!!

Ανοιχτή επιστολή του Γ.Καρατζαφέρη

Την πλήρη στήριξή του προς την κυβέρνηση Παπαδήμου, έως ότου αυτή ολοκληρώσει το έργο της, εκφράζει ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γιώργος Καρατζαφέρης, δηλώνει στην ανοικτή επιστολή του, που κοινοποιεί και στους ευρωπαίους εταίρους.

Η επιστολή φέρει τον τίτλο:«Παράτολμο το ‘’όχι’’ στο ‘’ναι’’ - Ριψοκίνδυνο το ‘’ναι’’ στο ‘’όχι’’» και αναλυτικά αναφέρει τα εξής:

"Συνοδοιπόροι στη δύσκολη, κοπιαστική πορεία, αυτού του σκληρόβατου Μαραθωνίου για τη σωτηρία της οικονομίας και ως εκ τούτου της ίδιας, της χώρας, γνωρίζω ότι οι περισσότεροι, αν όχι σχεδόν όλοι, έχετε εξουθενωθεί απ΄αυτή την Πανεθνική προσπάθεια. Γνωρίζω ότι άλλαξε σ όλους η ζωή . Στα ασθενέστερα νοικοκυριά, μάλιστα, δραματικά. Φτάσαμε να μη μπορούμε να ζήσουμε μόνοι τα παιδιά μας. Από δυσβάσταχτα δάνεια, προϊόν επιπόλαιων αποφάσεων και κοντόφθαλμων πελατειακών πολιτικών του παρελθόντος, περάσαμε στην επαιτεία. Η ακράτεια των συνδικαλιστών για προνόμια που δεν άντεχε ο προϋπολογισμός της χώρας, η πλεονεξία κάποιων, ευτυχώς όχι όλων, προνομιούχων του κεφαλαίου, αλλά και του συνόλου, σχεδόν, της μεταπολιτευτικής οικονομικοκ9οινωνικής νομενκλατούρας, να καταθέτουν το παντοιοτρόπως αποκτηθέν πλεονασματικό τους απόθεμα σε Τράπεζες του εξωτερικού, η ενδοτικότητα υπουργών και άλλων αξιωματούχων στον εύκολο πλουτισμό εις βάρος του κράτους, με ακραία φαινόμενα διασπάθισης του δημόσιου χρήματος, συνέβαλαν, εν πολλοί, στην παθογένεια της Εθνικής Οικονομίας.

Δεν είναι, φυσικά, η ώρα, εν μέσω της οδυνηρής κρίσεως που διαπερνά την οικονομική, κοινωνική, θεσμική, πολιτιστική ζωή του τόπου, για επιμερισμό ευθυνών ανάμεσα σ’ εκείνους που υπήρξαν φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί του εθνικού κατήφορου. Θα έλθει η ώρα τους. Τώρα, προέχει η σωτηρία της Πατρίδος. Και αυτή, δυστυχώς, από τη δραματική ροή των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν να προέλθει από τις εγχώριες δυνάμεις. Χρειαζόμαστε της έξωθεν στήριξη. Την ουσιαστική συμβολή δηλαδή, αυτών που εμπιστευτήκαμε ως εταίρους. Αυτούς με τους οποίους από κοινού βουλευόμεθα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτούς με τους οποίους από κοινού συμμετέχουμε στο ίδιο νόμισμα, το ΕΥΡΩ.

Όλα αυτά τα χρόνια μας έδωσαν πολλά με τα διάφορα «πακέτα» και όχι μόνο. Όμως και μεις τους δώσαμε πολλά. Καταναλώνουμε με το μισθό μας σε δικά τους πολυκαταστήματα, που η λειτουργία τους έβαλε λουκέτο σε δεκάδες χιλιάδες μικρά ελληνικά καταστήματα. Με τις εισαγωγές από τις χώρες τους μεταφέρουμε τον όποιο πλούτο της χώρας μας στα ταμεία τους (έχουμε αγοράσει τα περισσότερα κατά κεφαλήν τηλέφωνα από την φινλανδική NOKIA). Προμηθευτήκαμε εξοπλισμό (αμυντικό- ηλεκτρονικό) σε πολύ μεγαλύτερες τιμές από τις τρέχουσες στη διεθνή αγορά.

Ήταν μια σχέση δούναι και λαβείν. Και στα δύο υπήρξαμε υπερβολικοί. Σήμερα, η Ελλάδα, έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Ως ΛΑ.Ο.Σ., αποφασίσαμε, χωρίς κανείς να μας το επιβάλει, παρά μόνο η συνείδησή μας και η υπευθυνότητα απέναντι στο έθνος να ψηφίσουμε υπέρ των διαρθρωτικών μέτρων του Μνημονίου τον Μάιο του 2010. Δείξαμε σαν κόμμα σοβαρότητα απέναντι στην επερχόμενη καταιγίδα. Όμως η διαχείριση του Μνημονίου δεν ήταν ενδεδειγμένη και σκόνταψε στις ενδοκομματικές αγκυλώσεις του κυβερνώντος, τότε, κόμματος. Αποτέλεσμα η επιδείνωση. Τα διάφορα τεχνάσματα του μικροκομματισμού παραλογισμού, εξέθεσαν στα μάτια των δανειστών μας, όχι μόνο το πολιτικό προσωπικό, αλλά και την αξιοπιστία της χώρας μας.

Δανειστές που, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί, δεν ήλθαν αυτοί σ’ εμάς, αλλά εμείς, εκλιπαρώντας, καταφύγαμε στην πόρτα τους. Με πολύ κακομοιριά και περισσότερη κουτοπονηριά προσπαθήσαμε ν’ αντλήσουμε παροχές, χωρίς να εξυπηρετούνται οι δεσμεύσεις μας για μια σειρά μεταρρυθμίσεων. Τώρα μας τιμωρούν γι’ αυτές τις «επιδόσεις» μας. Καθυστερούν την 6η δόση. Ενώ έπρεπε να την είχαμε λάβει τον Σεπτέμβριο, δεν είμαστε σίγουροι ότι θα καταβληθείτε πρώτο 15νθήμερο του Δεκεμβρίου.

Η πολιτική αμετροέπεια της προηγούμενης κυβέρνησης οδήγησε τους δανειστές μας να κινηθούν στα όρια του εκβιασμού.

«Ή υπογράφετε ή δεν θα σας εκχωρούμε τη συμφωνηθείσα δια του αρχικού Μνημονίου 6η δόση».

Κοινώς, «πτωχεύστε και οδηγηθείτε εκτός Ευρώπης και Ευρώ». Κατά την επίσκεψη της Τρόικας με διευρυμένη σύνθεση στο γραφείο μου, στη Βουλή (η επιλογή του χώρου έγινε για να τονίσω τη θεσμικότητα και όλα τα απορρέοντα), εξήγησα ότι η αδιαλλαξία και η ανελαστικότητα κάποιων αποφάσεών τους, όπως η έγγραφη δέσμευση των πολιτικών αρχηγών, είναι δυνατόν να δημιουργήσουν στο εκλογικό σώμα αντανακλαστικά απόρριψης, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επικράτηση μιας ακραίας ρητορικής για έξοδο από την Ευρώπη και το Ευρώ, όπως την αντιλαμβάνονται η σταλινική Αριστερά και οι συνιστώσες του Αναρχισμού και των αντιεξουσιαστών. Δηλαδή, προϊόντος του χρόνου, σε συνάρτηση και με τις επικρατούσες «κατοχικού τύπου» αντιλήψεις σε κάποιες κυβερνήσεις κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενδέχεται να μετατραπεί η Ελλάδα από χώρα της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, του Συμβουλίου της Ευρώπης σε μια ιδιότυπη «Κούβα της Μεσογείου».

Λαμβανομένων υπόψη όλων των ανωτέρω, μου έχει δημιουργηθεί η βεβαιότητα ότι η εμμονή εγγράφου διαβεβαίωσης επέχει θέση σύμβασης μεταξύ των απούντων την υπογραφή και των υπογραφόντων. Σύμβαση στην οποία κυρίαρχο και αναπόσπαστο στοιχείο αποτελεί η αρχή της αμοιβαιότητας. Εξυπακούεται, δηλαδή, εξ’ αρχής , ότι το υπογεγραμμένο κείμενο είναι ισχυρό, όταν οι αναληφθείσες ή αναλαμβανόμενες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής εκ μέρους των κυρίαρχων κρατών θα υλοποιούνται άνευ προσχημάτων και προσκομμάτων, καθ’ όσον η συνεχής προβολή προσκομμάτων επιδεινώνει, την ήδη κακή εικόνα της οικονομίας μας στη διεθνή αγορά.

Ως εκ τούτου, Ελληνίδες και Έλληνες, προκειμένου να αποσοβήσουν τεχνητοί και ουσιαστικοί κίνδυνοι για τους μισθούς και τις συντάξεις εκατομμυρίων συμπατριωτών, διαβεβαιώνω ότι η συμμετοχή μας στην Κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου επιβεβαιώνει της στήριξη του πολυετούς προγράμματος προσαρμογής και προσυπογράφει τις πολιτικές της 5ης αναθεώρησης του Μνημονίου, μετά των υπολοίπων κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση.

Στην επόμενη Βουλή, ο ΛΑ.Ο.Σ. θα συνεχίσει να υποστηρίζει τους στόχους του προγράμματος οικονομικής προσυπογραφής, καθώς και τις βασικές μεταρρυθμιστικές πολιτικές αυτού του προγράμματος. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι κάποιες προσαρμογές στις πολιτικές του προγράμματος είναι απαραίτητες. Οι προτάσεις μας, όμως, θα κινούνται ευθέως στο πλαίσιο των στόχων για επιτυχή δημοσιονομική ενοποίηση, ιδιωτικοποιήσεις με απόλυτη διαφάνεια, οικονομική σταθερότητα, απελευθέρωση των αγορών, με σύνεση και ρεαλισμό, και άλλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με σκοπό την ενίσχυση της μεσοπρόθεσμης ανάπτυξης.

Ανεξαρτήτως των δεσμεύσεων για την καταβολή της 6ης δόσης, ο ΛΑ.Ο.Σ. πιστεύει ότι η αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας, όπως και η διόρθωση άλλων μικροοικονομικών ανισορροπιών, αποτελούν την καλύτερη συνεισφορά αυτής της νέας κυβέρνηση στην προώθηση της ευημερίας της ελληνικής κοινωνίας.

Εξυπακούεται ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. θα στηρίξει, μέχρι ολοκληρώσεως του έργου της, την κυβέρνηση Παπαδήμου. Όπως συμφωνήθηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης των τριών πολιτικών αρχηγών (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ΚΑΙ ΛΑ.Ο.Σ.) με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο κύριος στόχος της Κυβέρνησης θα είναι η εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτών οικονομικών πολιτικών, οι οποίες συνδέονται με αυτές τις αποφάσεις. Αυτή η εντολή επικυρώθηκε από την Ελληνική Βουλή με τις ψήφους όλων των βουλευτών μας.

Ευχή και προσπάθεια όλων μας πρέπει να είναι να ολοκληρωθούν οι σταθεροποιητικές διαδικασίες μέσα στα χρονικά όρια (19 Φεβρουαρίου) που έχουν συμφωνηθεί, προκειμένου να εκφράσει αβίαστα τη βούληση του ο κυρίαρχος, παρότι τραυματισμένος, Ελληνικός ΛΑ.Ο.Σ..

Ελληνίδες και Έλληνες, πρέπει να μείνουμε ζωντανοί και όρθιοι. Με σωφροσύνη και χρηστή χρήση επιβάλλεται να διαχειριστούμε κεφάλαια που θ’ αντλήσουμε από τους εταίρους μας. Ταυτόχρονων, να διευθετήσουμε χρονίζουσες διεκδικήσεις μας από κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα παθήματα να γίνουν μαθήματα. Ένα μάθημα που πρέπει να το τυπώσουμε βαθιά στη μνήμη μας, εκλογείς και εκλεγόμενοι». 

Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΠΕΤΥΧΕ .......ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ?

• Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ, ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;
  ΟΧΙ ΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΝΑ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΟΥΝ…..Η Ισλανδία γελά, η Ιρλανδία κλαίει…
  
  Θεαματική είναι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της, ο οποίος με δημοψήφισμα συνέτριψε την ψοφοδεή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές και την εξανάγκασε να μην πληρώσει στους ξένους καταθέτες τις οφειλές των ιδιωτικών ισλανδικών τραπεζών, αφήνοντας τες να χρεοκοπήσουν. «Η ύφεση αποδείχθηκε λιγότερο βαθιά από όσο προβλεπόταν», ομολογεί ο Μαρκ Φλάνιγκαν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ισλανδία, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι Ισλανδοί κατόρθωσαν να διαφυλάξουν «το πολύτιμο σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας»….
  
  Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.
  Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται.
  
  Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με
  αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.
  
  Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.
  
  Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:
  
  Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.
  
  Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).
  
  Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Ετσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.
  
  Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ”έσωσε” τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».
  
  Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.
  
  «Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
  
  Οταν το ευρώ γίνεται παγίδα
  
  Ενα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει: «Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο.
  
  Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ». Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΜΕΡΚΕΛ!!!!

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΨΑΝ, ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝ, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΝΗΣΟΥΝ!! ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ? ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΜΕΡΚΕΛ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ......Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΗ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΕ ΑΛΛΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΘΑΝΑΤΟ!!!!

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!!!!!!

ΝΑ ΚΑΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ!!!!

«Αν η Ελλάδα καεί, να καεί για το καλό όλων», είπε ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ

«Τουλάχιστον η Ελλάδα αν καεί, να καεί για να υπάρξει μία συνοχή, και μία πραγματικά ενωμένη Ευρώπη».

Η παραπάνω δήλωση, η οποία προκαλεί αίσθηση, ανήκει στην ευρωβουλευτή του ΛΑΟΣ Νίκη Τζαβέλα, και ειπώθηκε σε συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίου.

Όπως λέει, οι Έλληνες δεχόμαστε να γίνουμε τα πειραματόζωα της Ευρώπης προκειμένου να επιτευχθεί η οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επιπλέον, η Τζαβέλλα εκφράζει την αγανάκτηση των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι υποφέρουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο, και ερωτά εάν υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα για την οικονομική διακυβέρνηση εντός της ΕΕ.

Καταλήγοντας τονίζει πως «Τουλάχιστον η Ελλάδα αν καεί, να καεί για να υπάρξει μία συνοχή, και μία πραγματικά ενωμένη Ευρώπη». 

ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΧΡΕΟΥΣ 250.000Ε ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ!!!

Tο Ειρηνοδικείο του Ηρακλείου δικαίωσε ακόμη έναν δανειολήπτη, διαγράφοντας ποσό ύψους 250.000 ευρώ από τις 300.000 ευρώ τις οποίες εμφανιζόταν να οφείλει σε διάφορες τράπεζες, καλώντας τον να πληρώσει το υπόλοιπο του χρέους του, 50.000 ευρώ, όπως αυτός είχε ζητήσει.

Σύμφωνα με την Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, ο δανειολήπτης αυτός είχε ένα σημαντικό χρέος, συνολικού ύψους 300.000 ευρώ, σε διάφορες τράπεζες. Εμφάνισε αδυναμία πληρωμής και έκανε χρήση των ευεργετικών διατάξεων του νόμου 3869/2010.

Το Ειρηνοδικείο Ηρακλείου, αναγνωρίζοντας την ειλικρίνειά του σε όσα αυτός προέβαλλε στην αίτησή του, αλλά και κρίνοντας ότι ο πολίτης αυτός έπρεπε να απαλλαγεί από το χρέος του και να αρχίσει μια νέα οικονομική και κοινωνική ζωή, τον απάλλαξε από το χρέος των 250.000 ευρώ, παρά τις αντιρρήσεις των τραπεζών.

Η Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης τονίζει «ότι με τις συνεχείς θετικές αποφάσεις των Ειρηνοδικείων Κρήτης, νιώθει δικαιωμένη και καλεί τους καταναλωτές - δανειολήπτες της Κρήτης, να επωφεληθούν από τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου 3869/2010 και να εμπιστευτούν τις Πιστοποιημένες Ενώσεις Καταναλωτών, μα προπάντων την Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, η οποία είναι έτοιμη με το έμπειρο στελεχιακό της προσωπικό, σε εθελοντική βάση, να συνδράμει κάθε πολίτη».

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ!!!

Απρίλιος του 1821: Εκτέλεση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου, και εξαπόλυση πλήθους εξαγριωμένων Τούρκων κατά Ελλήνων κατοίκων της Τουρκίας, ως αντίποινα για την εξέγερση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο.

1822: Νέα αντίποινα από τον Σουλτάνο για να τρομοκρατήσει τους χριστιανούς στο νησί της Χίου. Δολοφονούνται 50.000 Έλληνες.

1850: 12.000 Αρμένιοι και Νεστοριανοί σφαγιάζονται από Κούρδους υπό την ηγεσία του Μπεντέρ Χαν Μπέγκ, οι οποίοι είναι οπλισμένοι με καραμπίνες, ειδικά κατασκευασμένες για την τουρκική κυβέρνηση και οι οποίοι χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται επίσης από την τουρκική κυβέρνηση.

7 Απριλίου του 1860 : Ο Σουλτάνος διατάζει την σφαγή των Μαρωνιτώνχωρικών στον Λίβανο.

6 Ιουλίου 1860:  Σύριοι σφαγιάζονται μετά από διαταγή του Αχμέντ πασά. Ο αριθμός των σφαγιασθέντων συμπεριλαμβανομένων και των Μαρωνιτών του Λιβάνου στις 7 Απριλίου, ανέρχεται στις 11.000.

1876: Εξαπολύονται συμμορίες Τούρκων για να καταπνίξουν εξέγερση στην Βουλγαρία. 15.000 σφαγιάζονται στην περιοχή της Φιλλιπούπολης, μεταξύ αυτών και Αρμένιοι της τοπικής κοινότητας. Καταστρέφονται 58 χωριά και 5 μοναστήρια.

28 Ιουνίου 1877:  Κατά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων, προς την λήξη του Ρωσο-τουρκικού πολέμου, πάνω από 6.000 Αρμένιοι δολοφονούνται, όταν ο τουρκικός στρατός και κουρδικές άτακτες ομάδες καταστρέφουν τα χριστιανικά χωριά της περιοχής.

4 Ιουνίου 1878:  Η Τουρκία πουλά τη Κύπρο στην Αγγλία.

Καλοκαίρι του 1892: Σφαγιάζονται 8.000 Γιεζίδες κοντά στο Μοσούλ, και καίγονται τα χωριά τους διότι αρνούνται να ασπαστούν το Ισλαμ, μετά από εντολές του Φερίκ πασά.

Σεπτέμβριος του 1894 έως Αύγουστο του 1896: Ο Σουλτάν Χαμίτ εφαρμόζει την τακτική της γενοκτονίας στους Αρμένιους.

Αύγουστος και Σεπτέμβριος του 1894: 12.000 Αρμένιοι σκοτώνονται στο Σασούν.

Οκτώβριος του 1895: Λαμβάνει χώρα η πρώτη οργανωμένη γενοκτονία στην Κωνσταντινούπολη και στην Τραπεζούντα.

Νοέμβριος και Δεκέμβριος του 1895: Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης σφαγές σε όλη τη χώρα.

Ιούνιος του 1896:  Σφαγή των Αρμενίων της πόλης Βαν.

1896: Σφαγή 300.000 Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη.

12 Μαΐου 1896:  Δολοφονίες 55.000 Ελλήνων και διαμάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην Κρήτη.

Μάρτιος του 1909: Νέες σφαγές 30.000 Αρμενίων και Αμερικανών ιεραποστόλων, στα Άδανα και άλλες πόλεις της Κιλικίας, οργανωμένες από τους Νεότουκρους.

1909: Οι Νεότουρκοι αντιμετωπίζουν την επανάσταση των Αράβων στην Υεμένη με αιματοχυσίες.

1 Οκτωβρίου 1911: Δολοφονείται ο Επίσκοπος Γρεβενών, Αιμιλιανός από τους Τούρκους.

1912: Ο τουρκικός στρατός κατά την υποχώρησή του από την ανατολική Θράκη,λεηλατεί τα χωριά της περιοχής του Διδυμοτείχου και της Ανδριανούπολης. Τα χωριά της περιοχής Μαλγάρα καίγονται. Το ίδιο συμβαίνει και στο Κεσσάνι. Δολοφονίες και σφαγές συνοδεύουν την καταστροφή και λεηλασία της ελληνικής αυτής περιοχής.

1913: Η ανακατάληψη της ανατολικής Θράκης με τις θηριωδίες που ακολουθούν έχει ως αποτέλεσμα τη σφαγή 15.690 Ελλήνων.

Φεβρουάριος 1913: Οι Έλληνες κάτοικοι της περιφέρειας Κριθέα της Ανατολικής Θράκης τρέπονται σε φυγή από τις Τουρκικές αρχές. Ακολουθούν βάρβαρες λεηλασίες.

Ιανουάριος έως Δεκέμβριος του 1914: Πάνω από 250.000 Έλληνες εκτοπίζονται από τις περιοχές της ανατολικής Θράκης και Σμύρνης. Τα υπάρχοντά τους κατάσχονται.

27 Μαΐου 1914: Οι Τουρκικές αρχές διατάζουν το χριστιανικό πληθυσμό της Περγάμου να εγκαταλείψουν τη πόλη μέσα σε δύο ώρες. Οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι καταφεύγουν στη Μυτιλήνη.

Μάιος και Ιούνιος του 1914: Οι Τούρκοι επιδίδονται σε όλες τις μορφές διωγμών που σαν στόχο έχουν τους Έλληνες της δυτικής Μικράς Ασίας. Τα παράλια της Μικράς Ασίας έχουν καταστραφεί. Στην Ερυθραία και στη Φωκαία οι Έλληνες σφαγιάζονται ανελέητα.

Ιούλιος και Αύγουστος 1914: Η τουρκική κυβέρνηση δημιουργεί “τάγματα καταναγκαστικών έργων”. Πρόκειται για μια νέα μέθοδο εξόντωσης των Ελλήνων – οθωμανών πολιτών που έχουν καταταγεί στον τουρκικό στρατό. Με τον τρόπο αυτό400.000 Έλληνες εξοντώθηκαν από την πείνα και την κακοποίηση.

Αύγουστος του 1914: 12.000 Ασσύριοι δολοφονούνται από τον Τζεβτέτ Χαλίλ Μπέι. Ο αριθμός των Ασσυρίων όλων των θρησκειών που έχουν δολοφονηθεί από τους Τούρκους από το 1895 ανέρχεται στις 424.000.

Σεπτέμβριος 1914: Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης πολλά χωριά της Ανατολικής Θράκης, όπου πλειοψηφεί το Ελληνικό στοιχείο, εκκενώνονται δια της βίας(Νεοχώριο, Γαλατάς, Καλλίπολη, κτλ.). Ακολουθούν λεηλασίες σε σπίτια και καταστήματα. Χιλιάδες αφήνουν τα πατρογονικά τους εδάφη και καταφεύγουν στην Ελλάδα.

Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1914: Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης η περιοχήΒιζύη και μέρος της περιοχής Σαράντα Εκκλησιές εκκενώνονται. 19.000 Έλληνες εξορίζονται στην Ανατολία και οι περιουσίες τους λεηλατούνται.Σύμφωνα με τα αρχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου 119.940 Έλληνες απελάθηκαν από την Ανατολική Θράκη.

Απρίλιος του 1915: Το τουρκικό καθεστώς προχωρεί σε οργανωμένες συλλήψεις ενός μεγάλου αριθμού Αρμενίων διανοουμένων και εθνικών ηγετών στην Κωνσταντινούπολη και στις επαρχίες. Στη συνέχεια εκτοπίζονται στην Ανατολία και καθ’ οδόν σφαγιάζονται. Οι Αρμένιοι στρατιώτες που υπηρετούν στον τουρκικό στρατό αφοπλίζονται και σφαγιάζονται κατά χιλιάδες. Ο ανυπεράσπιστος αρμενικός πληθυσμός οδηγείται στην έρημο της Συρίας και σφαγιάζεται κατά δεκάδες χιλιάδες από τον τουρκικό στρατό, από άτακτα στρατεύματα και πολίτες ή αφήνεται στην έρημο για να πεθάνει από την ασιτία και την κακοποίηση. 1.500.000 Αρμένιοι εξαλείφθηκαν από τις τουρκιές θηριωδίες.

1915: Οι Τούρκοι θέτουν σε εφαρμογή μια άγρια καταδίωξη κατά των Σύριων Ορθοδόξων και Νεστοριανών κατοίκων των περιοχών Χακάρι, Μαρντίν και Μιντιάτ. Από τα πρώτα θύματα της καταδίωξης είναι ο Αντάι Σερ, Αρχιεπίσκοπος του Σερτ. Η καμπάνια αυτή, γεμάτη σφαγές και καταστροφές, συνεχίστηκε έως το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, φτάνοντας σχεδόν στον στόχο της.

20 Αυγούστου 1915 έως 6 Μαΐου 1916: Οι Οθωμανοί απαγχονίζουν 35 Λιβανέζους και Σύριους εθνικούς ηγέτες στις πλατείες Αλ Μπουρτζ του Λιβάνου και Αλ Μαρτζά της Συρίας, με την κατηγορία ότι “αγωνίζονται για την ελευθερία”.130.000 Λιβανέζοι και Σύριοι δολοφονούνται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.

1916: Οι Τούρκοι αναγκάζουν τους κατοίκους διαφόρων περιοχών του Πόντου να μεταναστεύσουν στο Σίβας. Κατά την παραπάνω μετακίνηση, από τους 16.750 κατοίκους των περιοχών Ελέβι και Τρίπολης, επέζησαν μόνον οι 550.Και από τους 49.520 κατοίκους της Τραπεζούντας, παρέμειναν ζωντανοί μόνο οι 20.300.

1916: Καταστροφή της περιοχής Ρισέου-Πλατάνου του Πόντου. Λεηλασίες των πόλεων Οφίς, Σούρμενα και Γέμουρα. Οι λεηλασίες οργανώθηκαν από τους αξιωματούχους του Οθωμανικού κράτους και εκτελέστηκαν υπό την ηγεσία του Αχμέτ Μπέη και του στρατάρχη της περιοχής Βελίπ Πασά.

27 Δεκεμβρίου 1916:  Σύλληψη των διακεκριμένων πολιτών της Αμισού καθώς και4.000 Ελλήνων πολιτών και εκτόπισή τους στην Ανατολία.

Άνοιξη του 1917: Οι Τούρκοι διατάσσουν τον διωγμό 23.000 Ελλήνων, κατοίκων της Κυδωνίας.

Νοέμβριος του 1917:  400 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τους Τούρκους από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία, ενώ λεηλατούνται οι περιουσίες τους.

Απρίλιος του 1918: Άλλες 8000 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία.

1920: Ο Επίσκοπος της Τραπεζούντας Χρύσανθος, καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο από το Στρατοδικείο της Άγκυρας. Καταδικάζεται επίσης και ο Επίσκοπος του Ζήλων ο οποίος αποδημεί στη φυλακή.

1920: 30.000 Αρμένιοι σφαγιάζονται στην περιοχή του Κάρς από Κεμαλικούς.

Σεπτέμβριος 1920: Η Κεμαλική Τουρκία επιτίθεται στην Δημοκρατία της Αρμενίας. Οι Αρμένιοι μάχονται ενάντια στα ισχυρά τουρκικά στρατεύματα. Οι Τούρκοι επικρατούν τη 2-12-1920. Τη νίκη αυτή των Τούρκων επακολουθεί η προσάρτηση του 50% της επικράτειας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, που είχε συσταθεί στις 28 Μαΐου 1918, στη Τουρκία.

1920 έως 1921: Άλλοι 50.000 Αρμένιοι εκτελούνται από Κεμαλικούς.

3 Ιουνίου 1921: Κεμαλικοί συλλαμβάνουν 1.320 επιφανείς Έλληνες κάτοικους της Σαμσούντας. Την επομένη δολοφονούν 701 από τους κρατούμενους. Τα θύματα θάβονται σε ομαδικό τάφο πίσω από την οικία του Μπεκίρ πασά. Οι υπόλοιποι των κρατουμένων εξορίζονται στο εσωτερικό της Ανατόλιας.

24 Αυγούστου 1922: Ο Τουρκικός στρατός καταλαμβάνει τη Πέργαμο. Οι Έλληνες τρέπονται σε φυγή για να σωθούν.

9 Σεπτεμβρίου του 1922: Οι Τούρκοι εισβάλλουν στη Σμύρνη και πυρπολούν την πόλη. Οργανώνονται μεγάλης έκτασης σφαγές κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων. Δολοφονούνται περίπου 150.000 άτομα.

10 Ιουλίου 1924: Ο 7ος τουρκικός στρατός καταπνίγει την κουρδική εξέγερση στο Χακάρι. Σε διάστημα 79 ημερών, 36 χωριά έχουν καταστραφεί και 12 έχουν ολοσχερώς χαθεί από το χάρτη.

Φεβρουάριος του 1925:  30.000 Κούρδοι σφαγιάζονται κατά τη διάρκεια εξέγερσης κατά των τουρκικών αρχών. Υπολογίζεται ότι γύρω στους 500.000 Κούρδους έχουν θανατωθεί από σφαγές και εκτοπισμούς.

7 Οκτωβρίου 1927: Κατάπνιξη κουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει το Μάρτιο του 1925 στο Ελαζίκ. Καταστρέφονται παντελώς 48 χωριά και το χώμα βάφεται κόκκινο από κουρδικό αίμα.

7 Οκτωβρίου 1927: Κατάπνιξη κουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει στις 30 Μαΐου 1927, στο Ντιαρμπακίρ και στο Αγρί. Το αίμα 2.000 Κούρδων πολεμιστών κυλά άφθονο στον ποταμό Μουράτ.

23 Μαΐου 1937: Η Τουρκική κυβέρνηση απαγορεύει την έκδοση της Κωνσταντινουπολίτικης εφημερίδας, “SON TELEGRAPH”, επειδή η εφημερίδα είχε θετική στάση απέναντι στα προβλήματα των Κούρδων.

1938: Η Τουρκία προσαρτίζει τη πόλη Σανγιάκ της περιοχής Αντιοχεία-Χατάι. Οι Αρμένιοι και Άραβες κάτοικοι της περιοχής εξορίζονται.

Μάιος του 1941: Επιστράτευση 20 ελληνικών και αρμενικών κοινοτήτωνπου ζουν με τουρκική υπηκοότητα στην Τουρκία. Σκοπός, η εξόντωσή τους, με τον ίδιο τρόπο που είχε εφαρμοστεί και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το γνωστό πλέον “τάγμα καταναγκαστικών έργων”.

11 Νοεμβρίου 1942: Ψηφίζεται νόμος για τη φορολογία των περιουσιών των μη Μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων (Varlik Vergisi). Πρόκειται για μια βάναυση προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης των Ελληνικών, Αρμενικών και Εβραϊκών κοινοτήτων, οι οποίες βρίσκονται εκτεθειμένες και ανυπεράσπιστες στις υπερβάσεις και στις καταχρήσεις εξουσίας των Τουρκικών αρχών.

6 Σεπτεμβρίου 1955: Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης διωγμούς κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. 29 εκκλησίες καίγονται ενώ 46 λεηλατούνται. Βεβηλώνονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών όπως επίσης και τα χριστιανικά νεκροταφεία. Εκατοντάδες γυναίκες βιάζονται και καταστρέφονται χιλιάδες ελληνικά καταστήματα.

1963 – 1967: Η Τουρκία υπονομεύει την σταθερότητα στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία με πράκτορες.

1964: Η Τουρκία αποκηρύσσει μονομερώς την συνθήκη για Εμπορική και Ναυτιλιακή συνεργασία του 1930 (μεταξύ Βενιζέλου – Ατατούρκ). Οι Έλληνες πολίτες αναγκάζονται να φύγουν από την Τουρκία δια της βίας. Οι συγγενείς αυτών, αν και Τούρκοι υπήκοοι, υποχρεώνονται να επισπεύσουν την αναχώρηση τους από τη χώρα. Με νόμο που δεν δημοσιοποιείται οι Έλληνες στερούνται του δικαιώματός τους επί των περιουσιακών τους στοιχείων.

1964: Κλείνουν τα ελληνικά μειονοτικά σχολεία στην Ίμβρο και στη Τένεδο.Παράλληλα ανεγείρονται τουρκικές φυλακές για βαρυποινίτες και απαγορεύεται η δυνατότητα μεταβίβασης των περιουσιών των Ελλήνων, έχοντας ως συνέπεια την φυγή των Ελλήνων από τα νησιά. Αξιοσημείωτο είναι ότι και τα δύο Ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος, παραχωρούνται στη Τουρκία, σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης, για την ασφάλεια των Στενών επειδή βρίσκονται στο στόμιο του Ελλησπόντου. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της ίδιας συνθήκης, εγγυάται η προστασία των προσώπων και περιουσιών του μη μουσουλμανικού ιθαγενούς πληθυσμού. Παρόλα αυτά εφαρμόζεται, για μια ακόμη φορά, η πάγια τουρκική πολιτική ξεριζωμού και αφανισμού των μη τουρκικών εθνοτήτων και έπειτα από τη συστηματική προσπάθεια εκτουρκισμού των νησιών με την ομαδική εγκατάσταση Τούρκων, από τους 12.000 Έλληνες κατοίκους, σήμερα μένουν εκεί μόνο 300 υπερήλικες για τους οποίους δεν έχει πια νόημα ο εκπατρισμός.

1967: Βανδαλισμοί στην εκκλησία της Αγίας Άννας στο χωριό Αγρίδια της Ίμβρου. Άλλο ένα παράδειγμα της μόνιμης τουρκικής πολιτικής “εθνικής κάθαρσης”.

1973 – 1974:  De facto αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, με τη χορήγηση άδειας ερευνών στην Τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία (TRAO) και την αποστολή του ερευνητικού πλοίου ΚΑΡΝΤΑΛΙ για την διεξαγωγή ερευνών στην περιοχή.

1974: De facto αμφισβήτηση του Ελληνικού εναερίου χώρου των 10 ν.μ. για πρώτη φορά από το 1931. Συνεχόμενες και μαζικές παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου (περισσότερες από 500 παραβιάσεις έγιναν μόνο το 1995). Περισσότερες από το 80% αυτών έχει γίνει σε απόσταση μικρότερη των 6 ν.μ. από τις ελληνικές ακτές αλλά και πάνω από ελληνικά νησιά. Η αμφισβήτηση αυτή του FIR Αθηνών συνεχίζεται μέχρι το 1980.

20 Ιουλίου 1974: Ο τουρκικός στρατός εισβάλλει στο ανεξάρτητο αλλά και άοπλο νησί της Κύπρου, μέλος του Ο.Η.Ε., και καταλαμβάνει το 40% των εδαφών της,με το πρόσχημα ότι η επιχείρηση αυτή είναι αναγκαία για την ασφάλεια της τουρκοκυπριακής μειονότητας που αποτελούσε το 18% του συνολικού πληθυσμού του νησιού. Κατά τη διάρκεια εισβολής, η οποία ονομάστηκε από την Άγκυρα, “επιχείρηση ειρήνη”, 5.000 Κύπριοι σκοτώθηκαν, 1619 αγνοούνται έως τις μέρες μας, εκατοντάδες βασανίστηκαν, βιάστηκαν, και εξορίστηκαν στην Τουρκία.

25 Δεκεμβρίου 1978: Τούρκοι φασίστες σφάζουν εκατοντάδες Κούρδων στο Μαράς.

28 Δεκεμβρίου 1978: Ανακήρυξη στρατιωτικού νόμου σε 15 επαρχίες του τουρκικού Κουρδιστάν με σκοπό την εμπόδιση εξωτερίκευσης στοιχείων και πληροφοριών των δεινών του κουρδικού λαού.

Δεκέμβριος του 1978: 110 Κούρδοι σφαγιάζονται στην πόλη Καχραμανμαράς.

Δεκέμβριος του 1979 έως Σεπτέμβριο του 1980: Διαμάχες μεταξύ Κούρδων και του τουρκικού κράτους ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα βίας με αποτέλεσμα το θάνατο 2.812 Κούρδων πολιτών κατά πλειοψηφία, σε διαφορετικά γεγονότα.

Ιούλιος του 1980: Ξαφνικό ξέσπασμα βίας στο Κορούμ, κεντρική Ανατόλια, με αποτέλεσμα το θάνατο 30 ατόμων και τη μαζική έξοδο του πληθυσμού της περιοχής.

Καλοκαίρι του 1983: Σύμφωνα με ένα νέο νόμο, απαγορεύεται η χρήση γλώσσας, κατά τις καθημερινές συνομιλίες ή τις συγκεντρώσεις, η οποία δεν είναι αναγνωρισμένη ως η επίσημη γλώσσα από άλλη χώρα (το όλο θέμα αναφερόταν στην κουρδική γλώσσα).

1984: Η Τουρκία φράζει την τροφοδότηση νερού από τον ποταμό Αλκουίκ, ο οποίος πηγάζει από την Τουρκία και φτάνει έως το νότιο Αλλέπο, στη Συρία, με σκοπό την ερήμωση της περιοχής εφόσον η πεδιάδα καταστραφεί από την ξηρασία.

Φεβρουάριος 1988: Οργανωμένη σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια του Αρμενικού πληθυσμού των πόλεων Μπακού και Σουμγκάιτ. Πρόκειται για μια πανομοιότυπη νύχτα σφαγής με αυτή της Κωνσταντινούπολης το 1955.

1989: Η Τουρκία νομοθετεί παράνομα δικαίωμα για την Έρευνα και Διάσωση στη θαλάσσια έκταση πάνω από το μισό Αιγαίο, παραβιάζοντας σαφώς τους κανόνες της Διεθνής Οργάνωσης Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO).

Αύγουστος έως Δεκέμβριο του 1991: Η Τουρκική Αεροπορία και ο στρατός επιτίθενται σε ομάδες του PKK στο βόρειο Ιράκ και βομβαρδίζουν ασταμάτητα κουρδικά χωριά. Πάνω από 100 Κούρδοι, μεταξύ των οποίων ήταν και γυναικόπαιδα, σκοτώθηκαν και 150 τραυματίστηκαν.

1992: Η Άγκυρα χτίζει το φράγμα “Ατατούρκ” στον Ευφράτη ποταμό, μειώνοντας έτσι δραματικά τη ροή του προς το Ιράκ και την Συρία, με σκοπό να απειλήσει τη γεωργία και την οικονομική επιβίωση των δύο παραπάνω χωρών.

Ιανουάριος του 1992 έως τον Οκτώβριο του 1993: Οι Τούρκοι βομβαρδίζουν κουρδικά χωριά. 4.800 τραυματίζονται από τους οποίους οι 2.000 υποκύπτουν στα τραύματά τους.

Μάιος έως Αύγουστο του 1994: Πραγματοποιούνται τουρκικές επιδρομές των οποίων ο απολογισμός είναι 400 Κούρδοι χωρικοί νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες.

1995: Η Τουρκική κυβέρνηση οργανώνει σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια των Αλεβιτών στη περιοχή Γκαρί Οσμάν Πασά της Κωνσταντινούπολης.

20 Μαρτίου 1995: 35.000 Τούρκοι στρατιώτες εισέρχονται στο βόρειο Ιράκ για να πολεμήσουν ομάδες του PKK, οι οποίες είχαν βρει εκεί καταφύγιο, σύμφωνα με την Άγκυρα. 200 Κούρδοι, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άμαχοι, σκοτώθηκαν μετά από βομβαρδισμούς, βασανισμούς και αναγκαστικές πεζοπορίες μέσα από ναρκοπέδια.

31 Ιανουαρίου 1996: Ο τουρκικός στρατός αποβιβάζει μερικούς στρατιώτες του στη βραχονησίδα Ίμια, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής Επικράτειας σύμφωνα με Διεθνείς Συνθήκες και Συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από το 1923. Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία διεκδικεί ανοιχτά ελληνικό έδαφος.

6 Μαΐου 1996: Μετά από στρατιωτική επιχείρηση έξι εβδομάδων στο βόρειο Ιράκ, η Τουρκία αποσύρει τους τελευταίους στρατιώτες της. Οι κουρδικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ανέρχονται σε 400. Οι τραυματισμένοι είναι ακόμη περισσότεροι.

Αύγουστος του 1996: Κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων για την επανένωση της Κύπρου, που διάρκεσαν μία εβδομάδα στην πράσινη γραμμή, οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής και παραστρατιωτικές οργανώσεις δολοφονούν άνανδρα δύο διαδηλωτές και τραυματίζουν σαράντα.

Φεβρουάριος του 1997: Η Άγκυρα απειλή την Κύπρο με εισβολή και κατάκτηση των ελεύθερων περιοχών του νησιού εφόσον η δεύτερη, αγοράσει τους αμυντικούς πυραύλους S-300. Τέτοιου είδους απειλές είναι γνώριμες στην Κύπρο μετά το 1974.

Απόσπασμα από δημοσίευμα του  Greek American News Agency