Γερμανική βόμβα από το IfO: «Η Ελλάδα ή θα βγει από το ευρώ ή θα έχει εμφύλιο»

Σίγουρα "δεν μασάει τα λόγια του" ο πρόεδρος του IfO του κρατικού συμβουλευτικού οικονομικού οργανισμού της γερμανικής κυβέρνησης, Χανς Βέρνεν Σινν, ο οποίος σε συνέντευξή του με τίτλο: «Στοίχημα πως η Ελλάδα θα βγει από την Ευρωζώνη;» στην εφημερίδα «Welt am Sonntag», επιτίθεται στην Α.Μέρκελ γιατί κατά την άποψή του "χρεώνει με φόρους τους Γερμανούς για να πληρώνει τα χρέη της Ελλάδας που στο τέλος σίγουρα θα βγει από το ευρώ, αλλιώς θα έχει εμφύλιο πόλεμο"!

Ούτε ο Χανς Βέρνεν Σινν είναι τυχαίος ή ένας από τους πολλούς, ούτε το IfO είναι "ένα ακόμα ινστιτούτο": Είναι το κορυφαίο συμβουλευτικό όργανο της εκάστοτε γερμανικής κυβέρνησης.

«Εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από την ευρωζώνη και υποτιμήσει το νέο της νόμισμα, οι Έλληνες θα βρουν δουλειές, γιατί θα αγοράζουν και πάλι τα δικά τους προϊόντα και όχι τομάτες από την Ολλανδία.

Η Ελλάδα θα είναι τότε και πάλι σε θέση να πετύχει πλεονάσματα στο εξωτερικό εμπόριο και θα ξεκινήσει να αποπληρώνει τα χρέη της.

Εάν όμως η Ελλάδα παραμείνει στο ευρώ, τότε τα ελλείμματα θα παραμένουν και το εξωτερικό χρέος θα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο.

Για τη Γερμανία θα είναι φθηνότερο να αποχωρήσει η Ελλάδα προσωρινά, και για τον ελληνικό πληθυσμό είναι ο μοναδικός τρόπος να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. (…) Οι τιμές και οι μισθοί στην Ελλάδα θα πρέπει, όσο παραμένει στην ευρωζώνη, να μειωθούν κατά 30 έως 40%. Κάτι τέτοιο αποτελεί συνταγή για εμφύλιο πόλεμο. Σκεφτείτε τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης»!

Δηλαδή ο Γερμανός επικεφαλής του συμβολευτικού οικονομικού οργάνου της γερμανικής κυβέρνησης, δεν πιστεύει απλά ότι η Ελλάδα βγεί από το ευρώ, αλλά και ότι αν δεν εγκαταλείψει "έστω προσωρινά" την ευρωζώνη θα βιώσει έναν εμφύλιο πόλεμο! 

«Θεωρώ ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν η καλύτερη λύση τόσο για τους Έλληνες όσο και για μας. Όμως η απόφαση ανήκει στους ίδιους τους Έλληνες. Θα δούμε τι θα συμβεί στο τέλος. Η Ελλάδα θα αποχωρήσει (από την ευρωζώνη) και η Καγκελάριος θα αποδειχθεί ότι δεν έχει δίκιο, βάζουμε στοίχημα; Τα οικονομικά προβλήματα που προκύπτουν, εάν η Ελλάδα παραμείνει στην ευρωζώνη, είναι απλώς άλυτα. Στην πολιτική υπάρχει πάντοτε η σκέψη ότι έχει τα πρωτεία έναντι των οικονομικών νόμων. Όμως αυτό δεν ισχύει. Σε βάθος χρόνου νικούν πάντοτε οι οικονομικοί νόμοι. Το σημερινό “μπέρδεμα” είναι ακριβώς το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που πίστευε ότι μπορεί να περιφρονεί τους οικονομικούς νόμους».

«Έχω ευθύνη έναντι του γερμανικού λαού και όχι έναντι της κυβέρνησης. Δε μπορώ να εξαρτώ αυτό που θεωρώ μακροπρόθεσμα σωστό από τις γνώμες των  πολιτικών».

«Καταλαβαίνω τη στάση της καγκελαρίου, αλλά θα περίμενα απ’ αυτή μεγαλύτερη σκληρότητα (σ.σ.:!). Η υπόθεση με το ευρώ είναι όπως με ένα αυτοκίνητο, το οποίο κατεβαίνει ένα βουνό και τρέχει ολοένα και περισσότερο. Οι ευρω-διασώστες λένε: εάν σταματήσουμε, ίσως το αυτοκίνητο διαλυθεί, οπότε καλύτερα ας μην φρενάρουμε».

«Εάν η Ελλάδα παραμείνει στην ευρωζώνη, θα πρέπει σε μόνιμη βάση να ενισχύεται (οικονομικά). Σ’ αυτή την περίπτωση θα έπρεπε τουλάχιστον η κ. Μέρκελ να αυξήσει τους φόρους (στη Γερμανία) αντί να δημιουργεί χρέη. Γιατί τότε, αυτοί που επιβαρύνονται από την πολιτική αυτή, τουλάχιστον θα το αντιληφθούν- και η πολιτική δε γίνεται να μεταθέτει τα έξοδα σε πολίτες που δε μπορούν καν να ψηφίζουν (για το θέμα)».

«Δεν είμαι ευρωσκεπτικιστής. Θεωρώ αναγκαίο το δρόμο της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης, όμως δεν πιστεύω ότι ο δρόμος που έχουμε προτείνει θα οδηγήσει στο στόχο».

Θέσεις που ταιριάζουν απόλυτα με αυτές ξένων κολοσσών όπως η PIMCO και η Citi. Θα επιβεβαιωθούν; Το βέβαιο είναι ότι δεν λαμβάνουν υπ'όψιν ότι καταστάσεις όπως η "Δημοκρατία της Βαϊμάρης" ελλοχεύουν και στην περίπτωση εξόδου από το ευρώ και ίσως σε αυτή την περίπτωση είναι ακόμα πιο έντονες.

Γιατί δεν λαμβάνουν υπ'όψιν την βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας (75% στις δημοσκοπήσεις) των πολιτών να παραμείνουν στην ευρωζώνη και το σοκ στο εσωτερικό της χώρας που θα προκληθεί από μια τέτοια διαδικασία. Σοκ που μπορεί να αποβεί διαλυτικό και να σημάνει την αποχώρηση της Ελλάδας γενικά από το δυτικό στρατόπεδο...

Η Μάχη του Σαραντάπορου 9 Οκτωβρίου 1912

Από το πρωινό της 5ης Οκτωβρίου μετά και την επίσημη κήρυξη πολέμου που υπέγραψε ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄, τα ελληνικά στρατεύματα είχαν ανατρέψει την ελληνοτουρκική μεθόριο καταλαμβάνοντας τα τουρκικά συνοριακά φυλάκια χωρίς να συναντήσουν σοβαρή αντίσταση. Στις 6 Οκτωβρίου, μετά από μια αποφασιστική προώθηση των ελληνικών δυνάμεων, απελευθερώθηκε η Ελασσόνα και η Δεσκάτη. Ο Τουρκικός στρατός δεν αντέταξε σοβαρή αντίσταση, αλλά αποσύρθηκε προς τα στενά του Σαρανταπόρου, όπου υπήρχε η ελπίδα ότι η φύσει ισχυρή τοποθεσία θα βοηθούσε την αμυντική του προσπάθεια.

Η ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΥ

Στις 8 Οκτωβρίου 1912, μετά από τέσσερις μέρες συνεχούς πορείας, ο ελληνικός στρατός αντίκρισε τα στενά του Σαρανταπόρου (σεϊτάν μπουγάζ=τα στενά του διαβόλου στα Τουρκικά). Η τοποθεσία ονομάστηκε έτσι από τον ομώνυμο ποταμό που σύμφωνα με τον ταγματάρχη Ν. Σχινά "διασταυρώνεται τεσσαρακοντάκις μετά της ημιονικής οδού". Η τοποθεσία αυτή είναι εκ φύσεως οχυρή προσφέρεται για ισχυρή άμυνα, με εξαίρετα πεδία βολής προ αυτής. Την είχαν διαλέξει και οχυρώσει Γερμανοί αξιωματικοί ως την προσφορότερη για να ανακοπεί η προέλαση των Ελλήνων. Τα στενά βρίσκονταν ανάμεσα στα Πιέρια όρη (821 μ) και τα Καμβούνια όρη (1139 μ) που σχημάτιζαν ένα προστατευτικό απροσπέλαστο ορεινό τείχος. Ο Γερμανός στρατηγός Φον Γκολτς επικεφαλής της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής (3), προέβλεπε ότι τα στενά θα αποτελούσαν τον τάφο του ελληνικού στρατού.

Ο τουρκικός στρατός αποτελούμενος από 2 μεραρχίες και το τουρκικό πυροβολικό αναπτύχθηκαν τόσο στις πλαγιές των βουνών όσο και κατά πλάτος των στενών. Αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι η κοιλάδα του Σαρανταπόρου που κείτεται μπροστά στο σύμπλεγμα αυτό, είναι εντελώς επίπεδη και άδενδρη, με πολλές εδαφικές πτυχώσεις και χαράδρες, αντιλαμβάνεται κανείς τις αντικειμενικές δυσκολίες του εγχειρήματος της επίθεσης. Η αριθμητική υπεροχή των Ελλήνων εκμηδενιζόταν λόγω της εύνοιας που παρείχε η περιοχή στον αμυνόμενο. Ο ελληνικός στρατός όφειλε να βαδίσει ακάλυπτος σε μια επίπεδη μεγάλη απόσταση, βαλλόμενος σφοδρά από παρακείμενη ορεινή και επαρκώς οχυρωμένη τοποθεσία.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΕΛΑΣΗΣ

Ο διάδοχος Κωνσταντίνος αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού, και το γενικό επιτελείο (Δούσμανης, Μεταξάς, Στρατηγός) εγκαταστάθηκαν στο χάνι του Χατζηγώγου που βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα από την τοποθεσία των στενών, έχοντας επαφή με τις μονάδες και την τοποθεσία. Από εκεί εξέδωσαν το σχέδιο μάχης που σε γενικές γραμμές προέβλεπε κατά μέτωπο προέλαση στην κυρίως τοποθεσία με τρεις μεραρχίες (1η (υποστράτηγος Μανουσογιαννάκης), 2η (υποστράτηγος Καλλάρης), 3η (υποστράτηγος Δαμιανός)), στο αριστερό άκρο την 4η μεραρχία (υποστράτηγος Μοσχόπουλος), με ταυτόχρονη ευρεία υπερκερωτική ενέργεια από το αριστερό άκρο προς Λαζαράδες με το απόσπασμα ευζώνων Γεννάδη και την ταξιαρχία ιππικού του Σούτσου στην ίδια κατευθυνση, και από το δεξί με ένα απόσπασμα ευζώνων και την 6η μεραρχία (υποστράτηγος Μηλιώτης) σε εφεδρεία.

Το σχέδιο ήταν ομολογουμένως καλό καθώς προέβλεπε μια σωστή κυκλωτική ενέργεια που αν διεξαγόταν με αποφασιστικότητα ίσως κατέστρεφε πλήρως τον Τουρκικό στρατό. Είναι αλήθεια ότι το Γενικό στρατηγείο δεν καθόριζε αυστηρά τους όρους διεξαγωγής της κυκλωτικής ενέργειας αλλά έδινε την ευθύνη στον υποστράτηγο Μοσχόπουλο, που όφειλε να αποφασίσει επί τόπου. Η εφαρμογή του σχεδίου στην πράξη στέφθηκε με σχετική μόνο επιτυχία και λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε τραγωδία για τα Ελληνικά όπλα και κατ' επέκταση για το ελληνικό έθνος.

Η ΕΠΙΚΗ ΠΡΟΕΛΑΣΗ

Στις 07.00 το πρωί της 9ης Οκτωβρίου οι τρεις μεραρχίες που έφεραν το βάρος της κεντρικής προσπάθειας ξεκίνησαν εγκαίρως και με ακράτητο ενθουσιασμό για να πετύχουν τους αντικειμενικούς τους σκοπούς. Όταν μάλιστα ο διοικητής της 1ης Μεραρχίας υποστράτηγος Μανουσογιαννάκης είδε τους οπλίτες του να διστάζουν, κινήθηκε έφιππος μπροστά με το ξίφος προτεταμένο φωνάζοντας "εμπρός παιδιά! για την Ελλάδα!".

Η πρώτη απρόσμενη δυσχέρεια παρουσιάστηκε όταν οι ελληνικοί σχηματισμοί που ανέλαβαν την κυκλωτική προσπάθεια καθυστέρησαν αποφασιστικά να εμπλακούν. Για την ακρίβεια η ταξιαρχία ιππικού του Σούτσου δεν μετακινήθηκε καθόλου την ημέρα της προέλασης με προσωπική ευθύνη του υπέργηρου Διοικητή της που σύντομα αντικαταστάθηκε στα καθήκοντα του. Αυτό όμως που προσέδωσε ένα επικό στοιχείο στον αγώνα ήταν η αποτυχία του ελληνικού πυροβολικού να ταχθεί σε επίκαιρο σημείο και να υποστηρίξει την προέλαση με πυρά λόγω της ανωμαλίας που παρουσίαζε το έδαφος που προοριζόταν να ταχθεί. Όταν τις πρώτες απογευματινές ώρες αναπτύχθηκαν επαρκώς οι μοίρες του Ελληνικού πυροβολικού, οι βολές του έπληξαν δύο Ελληνικούς λόχους του 5ου Συντάγματος. Με παρέμβαση του διοικητή του πυροβολικού Συνταγματάρχη Λεωνίδα Παρασκευόπουλου, το πυροβολικό πλησίασε στα 3.000 μέτρα και ανέπτυξε σοβαρή δραστηριότητα μετά τις 18.00 το απόγευμα.

Έτσι οι οπλίτες των τριών ελληνικών μεραρχιών που επιτίθονταν κατά μέτωπο, αναγκάστηκαν να βαδίσουν στην δύσβατη κοιλάδα του Σαρανταπόρου ακάλυπτοι υπό τα εχθρικά φονικά πυρά. Η συνεχής βροχή μετέβαλλε το έδαφος σε βούρκο δυσκολεύοντας περαιτέρω την πορεία των Ελλήνων.

Παρά τις αντίξοες συνθήκες και τις απρόσμενες δυσκολίες η αδάμαστη ελληνική ψυχή έδειξε το μεγαλείο της. Οι τρεις ελληνικές μεραρχίες επέδειξαν απαράμιλλη ανδρεία και αψηφώντας τα καταιγιστικά εχθρικά πυρά και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, βαδίζοντας μέσα σε μια κόλαση πυρός και θανάτου, έφτασαν τελικά μόλις χίλια μέτρα από τις εχθρικές θέσεις όπου και διανυκτέρευσαν υπό συνεχή βροχή, πληρώνοντας όμως με βαριές απώλειες κάθε κερδισμένο τετραγωνικό χιλιόμετρο (4). Στις μεσημεριανές ώρες, ενώ πλησίαζαν τις οχυρωμένες θέσεις του εχθρού, οι Ελληνες δέχτηκαν και πυρά πεζικού από Τουρκικά τμήματα, που όμως τα ανέτρεψαν εύκολα.

Λίγο μετά το μεσημέρι η 4η μεραρχία (5) υπό τον Μέραρχο Μοσχόπουλο ανέλαβε πρωτοβουλία και διεξήγαγε με επιτυχία τον κυκλωτικό ελιγμό στην τοποθεσία Λιβαδερό απειλώντας αποτελεσματικά το αριστερό τμήμα της τουρκικής διάταξης. Τα πρωτοπόρα Συντάγματα της 4ης Μεραρχίας μέσα σε 10 ώρες κάλυψαν μια απόσταση 25 χιλιομέτρων υπερφαλαγγίζοντας αποφασιστικά τους Τούρκους από αριστερά με κατευθυνση προς Σέρβια.

Η νύχτα που ακολούθησε βρήκε τους Έλληνες οπλίτες κατάκοπους και εξαντλημένους από την εξαήμερη συνεχή προέλαση και την μάχη υπό βροχή, να διανυκτερεύουν στις πλαγιές της τοποθεσίας για την συνέχιση της επίθεσης την επόμενη ημέρα. Οι Τούρκοι συνέχιζαν τα σποραδικά πυρά όλη την νύχτα, εντείνοντας τον εκνευρισμό των Ελλήνων οπλιτών της πρώτης γραμμής. Το τσουχτερό κρύο και η συνεχής βροχή, η αβεβαιότητα της αυριανής επίθεσης, οι κραυγές και οι οιμωγές των τραυματισμένων στο πεδίο της μάχης που δεν δέχονταν ιατρική περίθαλψη, μετέβαλλαν την νύχτα σε ένα αληθινό μαρτύριο για τους οπλίτες.

Ο Αλβανικής καταγωγής Αρχιστράτηγος του Τουρκικού στρατού Ταξίν πασάς όμως, φοβούμενος πιθανή κύκλωση του στρατού του από την 4η μεραρχία, διέταξε βιαστικά τον στρατό του να υποχωρήσει μέσα στην νύχτα, κίνηση που δεν έγινε αντιληπτή από τους Έλληνες λόγω της πυκνής ομίχλης. Ο Τουρκικός στρατός υποχώρησε μέσα σε πανικό και διάλυση, αφήνοντας πίσω του ως λάφυρο το σύνολο σχεδόν, του πυροβολικού του. Ήταν τέτοιος ο πανικός των Τούρκων κατά την φυγή τους, που παρέλειψαν να καταστρέψουν την μεγάλη σιδερένια γέφυρα του Αλιάκμονα, επιτρέποντας στους Έλληνες να τους καταδιώξουν πιο αποτελεσματικά.

Έτσι έληξε νικηφόρα η μάχη του Σαρανταπόρου εξασφαλίζοντας την κρίσιμη περιοχή στα τιμημένα ελληνικά όπλα. Σύμφωνα με την Πολεμική έκθεση του Γ.Ε.Σ. (6) οι Έλληνες είχαν πολύ βαριές απώλειες με 187 νεκρούς και 1077 τραυματίες. Η συντριπτική πλειοψηφία των απωλειών προερχόταν από τις τρεις μεραρχίες του κέντρου που θερίστηκαν κυριολεκτικά από το εχθρικό πυροβολικό.

Αμέσως μετά την νίκη αυτή στις 10 Οκτωβρίου 1912 απελευθερώθηκαν οι σημαντικές Ελληνικές πόλεις Σέρβια και Κοζάνη. Στα Σέρβια οι τούρκοι υποχωρώντας εκτέλεσαν τους έλληνες προκρίτους της πόλης, των οποίων τα πτώματα αντίκρυσαν οι προφυλακες του Ελληνικού στρατού στην είσοδο της πόλης. Οι Έλληνες κάτοικοι της πόλης πλιατσικολόγησαν τις περιουσίες των Τούρκων μετά την αποχώρηση πολλών με την υποχώρηση του Τουρκικού στρατού. Το πλιάτσικο αυτό σταμάτησε με την προσωπική επιτόπια επέμβαση του διαδόχου Κωνσταντίνου, ο οποίος μάλιστα χτύπησε με το μαστίγιο πολίτη που έκλεβε μπροστά στα μάτια του.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Η σημασία της νίκης των τιμημένων ελληνικών όπλων στο Σαραντάπορο ήταν καθοριστική όχι μόνο για την έκβαση του ίδιου του πολέμου αλλά και για το παρόν και μέλλον της ελληνικής φυλής.

Η νίκη αυτή αναπτέρωσε το ηθικό και την αυτοπεποίθηση των Ελλήνων οπλιτών και αξιωματικών, ενώ ο δρόμος για την Θεσσαλονίκη ήταν πλέον ορθάνοιχτος, χωρίς άλλο σοβαρό φυσικό εμπόδιο. Η ανώτατη ηγεσία του Γενικού Επιτελείου κέρδισε την εμπιστοσύνη των Ελλήνων στρατιωτών. Ο ελληνικός στρατός ξέπλυνε την ντροπή του επαίσχυντου 1897, οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης άρχισαν να λογαριάζουν τον Ελληνικό στρατό ως σημαντικό παράγοντα στα Βαλκάνια, ενώ όλο το Ελληνικό έθνος πίστεψε ξανά στις δυνάμεις του και στην ζωοφόρο Μεγάλη Ιδέα.

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ - ΟΙ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Πολλές ενδιαφέρουσες μονογραφίες έχουν δει το φως της δημοσιότητας σχετικά με την στρατηγική του Γενικού Επιτελείου στην μάχη του Σαρανταπόρου. Θα επικεντρωθούμε σε δυο

σημεία της κριτικής. Το ένα αφορά την αποτυχία του πυροβολικού να συνδράμει με φίλια πυρά την προέλαση του πεζικού και το άλλο στην καθυστέρηση του κυκλωτικού ελιγμού. Κατά την γνώμη ενός έγκυρου στρατιωτικού αναλυτή (Καρύκας), η κατά μέτωπο επίθεση ήταν περιττή και αρκούσε μόνο ο ελιγμός για να επιφέρει την κατάρρευση του εχθρικού τομέα. Την ίδια γνώμη εξέφρασε και ο στρατηγός Πάγκαλος στα απομνημονεύματα του, που έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς ως επιτελικός Λοχαγός της 6ης Μεραρχίας. 
Ίσως είναι λίγο υπερβολικές οι αιτιάσεις αυτές. Η τοποθεσία δεν είχε σημείο υπερκέρασης η έδαφος ευνοϊκό για πλευρική επιθετική ενέργεια. Άλλωστε φαίνεται λίγο απίθανο οι Τούρκοι να έμεναν απαθείς θεατές σε μια προσπάθεια κύκλωσης τους. Προφανώς θα κινούνταν στο

απειλούμενο σημείο με ενισχύσεις από όλο τους το μέτωπο το οποίο δεν θα δεχόταν καμία πίεση. Η κίνηση της 4ης μεραρχίας απλά απείλησε με κύκλωση, από μια τοποθεσία που παρουσίαζε επίσης μεγάλες δυκολίες, αλλά δεν ήταν τόσο επαρκώς οχυρωμένη.

Όσον αφορά την μη έγκαιρη εμπλοκή του ελληνικού πυροβολικού στον αγώνα δημιουργήθηκε μια έντονη παραφιλολογία με καταφανείς πολιτικές προεκτάσεις. Συγκεκριμένα το γενικό επιτελείο είχε καταστήσει υπεύθυνο για το πυροβολικό τον υποστράτηγο Παρασκευόπουλο γνωστό μετέπειτα Βενιζελικό αξιωματικό που έλαβε μέρος στο Κίνημα της άμυνας το 1916.

Ο ίδιος στα απομνημονεύματα του κατηγορεί το γενικό επιτελείο ότι του υπέδειξε λανθασμένη τοποθεσία για να αναπτύξει το πυροβολικό του, λάθος ο οποίος διόρθωσε με την επιτόπια επέμβαση του(7), βρίσκοντας το σωστό μέρος. Η καθυστέρηση προήλθε από το ανώμαλο του εδάφους που δυσχέρανε την ομαλή μεταφορά των πυροβόλων. Ο Πάγκαλος στα απομνημονεύματα του με μεγάλη ευκολία υιοθετεί τις αιτιάσεις αυτές κυρίως λόγω του φανερού μίσους του κατά του Δούσμανη που ήταν επικεφαλής του επιτελείου.

Πάντως στις ημερήσιες διαταγές που μνημονεύει η ιστορία του ελληνικού στρατού, δεν αναφέρεται πουθενά η οδηγία αυτή. Άλλωστε κατά την διάρκεια όλου του πολέμου το γενικό επιτελείο εξέδιδε πολύ γενικές διαταγές αφήνοντας – κακώς όπως αποδείχθηκε πολλές φορές– την πρωτοβουλία στους διοικητές των σχηματισμών που είχαν επί τόπου την αντίληψη του χώρου. Αλλά και αν ακόμα δόθηκε η οδηγία αυτή για την παράταξη του πυροβολικού, ο Παρασκευόπουλος όφειλε να ελενξει εγκαίρως το ορθό της, ειδικά αφού όλοι ήξεραν την ανακρίβεια των παλαιών αυστριακών χαρτών της περιοχής που χρησιμοποιούσε ο ελληνικός στρατός και το γενικό επιτελείο. Η απειρία των στελεχών και το απρόσμενο που κατά κανόνα χαρακτηρίζει όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις συνετέλεσε στην σύγχυση και στα λάθη που έγιναν. Η πολιτική χροιά της φανατικής αντιπαράθεσης βενιζελικών – αντιβενιζελικών είναι και εδώ φανερή, με θύμα την ψύχραιμη εξέταση των ιστορικών γεγονότων…

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) Ο μοναδικός λόγος που οδήγησε την Βουλγαρία του πραγματιστή Πρωθυπουργού Γκέσωφ να δεχτεί την Ελλάδα ήταν ο ισχυρός Ελληνικός στόλος που θα είχε αποστολή να περιορίσει των αντίστοιχο Τουρκικό, ώστε να παρεμποδιστεί η μεταφορά Τουρκικών στρατευμάτων και προμηθειών από την Μικρά Ασία

(2) ακόμη η κρήτη τελούσε υπό την υψηλή κυριαρχία του Σουλτάνου

(3) η πολιτική και οικονομική διείσδηση της Γερμανίας στην οθωμανική αυτοκρατορία ήταν πολύ σημαντικότερη από όσο μπορούμε να φανταστούμε. Γερμανοί επιστήμονες σε σχεδόν όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, εργάζονταν στην Αυτοκρατορία ως βοήθεια του αυτοκράτορα Γουλιέλμου που επιθυμούσε την ακεραιότητα της και την εξασφάλιση των μεγάλων Γερμανικών οικονομικών συμφερόντων στην περιοχή.

(4) Αυθεντική λογοτεχνική αφήγηση του ανταποκριτή των Τάιμς Κρόφορντ Πράις: «….εν μέσω της δολοφονικής βροχής, της πιπτούσης εκ των υπέρ αυτούς υψωμάτων , ενώ οι σύντροφοι των έκειντο παρά το πλευρόν αυτών, άλλοι νεκροί και άλλοι τραυματίαι , οιμώζοντες εκ των πόνων τεθραυσμένης ή επικαλούμενοι μεγαλοφώνως τον θάνατον ως λυτρωτήν των δεινών των…οι νεκροί και οι τραυματίαι απέμειναν εις την τύχην των, πανταχόθεν δε η ατμόσφαιρα εδονείτο υπό κραυγών καιοιγωμών και κατάρων….».

(5) Με την 4η μεραρχία πολέμησε ο μετέπειτα Ακαδημαικός Σπύρος Μελάς και ο γνωστός λογοτέχνης Ανδρέας Καρκαβίτσας.

(6)"..Όταν έκαμα την αναγνώρησιν προηγούμην και αυτών των ανιχνευτών του πεζικού..." από γράμμα του Παρασκευόπουλου στην γυναίκα του.

(7) τα σχετικά στοιχεία που αναγράφονται στην βικιπεδία και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο γενικότερα, ελέγχονται ως ανακριβή.

ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-Γ. Ε. Σ., Ο Ελληνικός στρατός κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 (τ. Α΄) 

-Γ. Ε. Σ. Βαλκανικοί πόλεμοι 1912 - 1913 Ελληνική Λαική εικονογραφία

-Γαβριήλ Συντομόρου, Σαραντάπορο - Κιλκίς - Λαχανάς οι πρώτες μας νίκες, εκδόσεις "Ζήτρος" (αξίζει να το προμηθευτείτε. απλά εξαιρετικό)

-National Geographic, 1912-1913, η μεγάλη εξόρμηση

-Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, Βαλκανικοί Πόλεμοι (επιστολές στην σύζυγο του Κούλα), εκδόσεις "Καστανιώτη"

-Κρώφορντ Πράις, Βαλκανικοί αγώνες, εκδόσεις "Εκάτη"

-Παντελής Καρύκας, Βαλκανικοί Πόλεμοι, εκδόσεις "Περισκόπιο"

-Τσερπές Θεόδωρος, Ιστορία της πόλεως Μεσσήνης

6η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912" Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ

Της Ευαγγελίας Ράπτου, Καθηγήτριας Ελληνικής Φιλολογίας - Υπ. Δρ. Παν. Αιγαίου

Βογγούν τα όρη τα βουνά κάτω στην Ελασσόνα

Μέσα στο Σαραντάπορο πέφτουν πολλά κανόνια

Για να ξυπνήσουν ήρωες άνδρες του εικοσιένα.

Ξύπνα δεσπότη Γρεβενών να ιδής την Ελασσόνα

Να ιδής τα Σέρβια τη σφαγή παπάδες αγιασμένοι

Να κείτονται σαν τα τραγιά στο αίμα βουτημένοι...

Με το τραγούδι αυτό ο λαός της Ελασσόνας και της ευρύτερης περιοχής χαιρέτισε τη νικηφόρα μάχη της Μελούνας και του Σαρανταπόρου.

Έτος ορόσημο για την Ελασσόνα το 2012 με τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την απελευθέρωσή της. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι άλλαξαν τον χάρτη της βαλκανικής χερσονήσου. Για την Ελλάδα υπήρξαν το μεγαλύτερο έπος μετά την Ελληνική Επανάσταση ή, καλύτερα, η ολοκλήρωσή της. Η ολοκλήρωση του οράματος του Ρήγα Φεραίου και η δεύτερη και ουσιώδης Αγία Λαύρα.

Πρέπει, ωστόσο, να λάβουμε υπόψη ότι οι Βαλκανικοί Πόλεμοι είχαν προετοιμαστεί πολύ νωρίτερα, μέσα από την άνοδο των αντίπαλων βαλκανικών εθνικισμών και τη σταδιακή παρακμή της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν ακολουθήσει σταθερά, από τις αρχές του 19ου αιώνα, την πολιτική διατήρησης του status quo στη Γηραιά Ήπειρο, ώστε να αποφευχθεί ένας ευρωπαϊκός πόλεμος.

Για το νεοσύστατο, ακόμα, ελληνικό κράτος του 1830, το οποίο ασφυκτιούσε μέσα στα στενά του σύνορα, η Μεγάλη Ιδέα αναθέρμαινε τις ελπίδες για ανακατάληψη των αλύτρωτων εδαφών της, αλλά δεν προσμέτρησε τις αντίστοιχες εδαφικές βλέψεις των άλλων βαλκανικών εθνών για τα οθωμανικά εδάφη, με αποτέλεσμα τα επεκτατικά βαλκανικά σχέδια να αλληλοεπικαλύπτονται στον χάρτη και να προοιωνίζουν την τελική σύγκρουση.

Η μεγαλύτερη ανατολική κρίση του 1875-1878 έληξε με το Συνέδριο του Βερολίνου το 1881 όταν έγιναν ανεξάρτητα κράτη η Σερβία, η Ρουμανία και το Μαυροβούνιο και, προκειμένου για την περιοχή μας, αποφασίζεται η προσάρτηση της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, εκτός της περιοχής της Ελασσόνας. Έτσι χαράχτηκαν τα σύνορα σε απόσταση αναπνοής από την πόλη μας, στις κορυφογραμμές της Μελούνας.

Το 1897 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Δεληγιάννης, φανατικός μεγαλοϊδεάτης, συνεργάζεται με την Εθνική Εταιρεία, μια οργάνωση υπερεθνικιστών που έχουν μεγαλοϊδεατικές ιδέες και στοχεύουν στην «Κόκκινη Μηλιά», συγκεντρώνει στα σύνορα της Μελούνας 43.000 στρατιώτες, 1000 ιππείς και 70 πυροβόλα και είναι έτοιμος να εισβάλλει μέσω Μελούνας στην Ελασσόνα και στη συνέχεια στη Μακεδονία, πιέζοντας τον διάδοχο Κωνσταντίνο να ηγηθεί του στρατού. Η Τουρκία προσπαθεί να συνδιαλαγεί, δεν βρίσκει ανταπόκριση και κηρύσσει αιφνιδίως τον πόλεμο στις 5 Απριλίου 1897. Ο τουρκικός στρατός εφορμά από τη Μελούνα και γίνεται χαλασμός. Οι Έλληνες ανθίστανται ηρωικά για δύο ολόκληρες ημέρες και την τρίτη αρχίζει άτακτη φυγή προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. «Ο σώζων εαυτώ σωθήτω».

Στις 30 Απριλίου οι Έλληνες δέχονται άνευ όρων το σχέδιο των μεγάλων δυνάμεων για ειρήνευση και στις διαπραγματεύσεις που ακολουθούν στην Κωνσταντινούπολη επιδικάστηκε ένα τεράστιο ποσό για τους Τούρκους που πληρώθηκε με δάνεια. Έτσι προήλθε ο ιστορικός οικονομικός έλεγχος –ΔΟΕ- που τον πληρώσαμε για πενήντα σχεδόν χρόνια.

Ας τονίσουμε, παρενθετικά ότι η ιδέα της συμμαχίας των Χριστιανικών λαών της Βαλκανικής, που έχει τις ρίζες της στην «Εταιρεία» του Ρήγα Βελεστινλή, είχε οπαδούς και στη Σερβία και στη Βουλγαρία, αλλά δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί, γιατί ο σοβινισμός τόσο στην Αθήνα όσο και στη Σόφια, το Βελιγράδι και το Βουκουρέστι έβαλε αξεπέραστα εμπόδια.

Μεγάλο ρόλο διαδραμάτισε η επικράτηση των Νεοτούρκων. Μετά την επανάσταση του 1908 στη Θεσσαλονίκη, σε ολόκληρο τον Μακεδονικό χώρο και στην Ελασσόνα οι Χριστιανοί εξαπατήθηκαν, ακόμα και οι φυγάδες κρυπτόμενοι παλαιοί Μακεδονομάχοι πίστεψαν στην αμνηστία και στην ισοπολιτεία, εγκατέλειψαν το κρησφύγετό τους και κατέβηκαν στις πόλεις ομαδικά «εν χορδαίς και τυμπάνοις», με κλαρίνα και χορούς.

Όμως δεν πέρασε πολύς καιρός και οι Τουρκικές αρχές έγιναν επιθετικές, με πολλές συλλήψεις από την Ελασσόνα και τη γύρω περιοχή, χειροτερεύοντας την κατάσταση. Μετά από διαπραγματεύσεις και προσεγγίσεις τα βαλκανικά κράτη περίμεναν την αφορμή.

Το Ιούλιο του 1912 οι Τουρκικές αρχές οργάνωσαν σφαγές χριστιανών στην πόλη Κότσανα, στις 10 Σεπτεμβρίου Τουρκικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στη Σάμο και άνοιξαν πυρ κατά του ελληνικού πλοίου Ρούμελη με κάποιους νεκρούς. Ήταν, λοιπόν, ευκαιρία μοναδική, για να συμμαχήσουν οι Σέρβοι, Βούλγαροι και Έλληνες, για να διώξουν τους Τούρκους από τα Βαλκάνια. Οι Βούλγαροι θέτουν στην Πύλη μια σειρά από όρους. Η Πύλη τους απορρίπτει και στις 4 Οκτώβρη κηρύσσει τον πόλεμο κατά των Σερβοβουλγάρων. Στις 5 Οκτώβρη ο Έλληνας πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη απέδωσε ανακοίνωση στην Τουρκία για διακοπή των σχέσεων των δύο κρατών και την κήρυξη του πολέμου. Έτσι η Ελλάδα από τις 5 Οκτώβρη βρισκόταν πλέον σε εμπόλεμη κατάσταση με την Τουρκία. Στις 2 Οκτώβρη ετοιμοπόλεμος στρατός από 85.000 περίπου χιλιάδες άνδρες είχε καταλάβει τις προδιαγεγραμμένες θέσεις του στη Θεσσαλία κοντά στα σύνορα, κάτω από τη Μελούνα, και αδημονούσε να επιτεθεί κατά του προαιώνιου εχθρού, τον οποίο έπρεπε να συντρίψει, έστω κι αν επρόκειτο να πεθάνει.

Η μάχη της Ελασσόνας:

«Πρώτη αυτή ανύψωσε την του σταυρού σημαίαν

Και πρώτη εις αίμα τουρκικόν έβαψε την ρομφαίαν»

«Στις 5 Οκτωβρίου 1912, όπως την εποχή του μύθου, πάνοπλος ο Άρης κατέρχεται από το όρος των θεών στις γειτονικές θεσσαλικές πεδιάδες για να συναντήσει εκεί του γενναίους και νικητές να τους οδηγήσει στην πραγματοποίηση ωραίων ονείρων της Φυλής».

Ο διάδοχος, λοιπόν, Κωνσταντίνος ήταν επικεφαλής και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου ο αντιστράτηγος Γ. Δαγκλής. Οι 85.000 άνδρες του Ελληνικού στρατού ήταν πλέον στρατοπεδευμένοι κάτω από τη Μελούνα και αδημονούσαν να επιτεθούν κατά του προαιώνιου εχθρού, αποφασισμένοι να τον συντρίψουν πάση θυσία.

Την 6η Οκτωβρίου η 1η και 2η Μεραρχία κινήθηκαν για να καταλάβουν την Ελασσόνα, στην οποία θα προέβαλλαν αντίσταση μικρές τουρκικές δυνάμεις, δηλαδή 3 τάγματα πεζικού, 2 πυροβολαρχίες και μία ίλη ιππικού, οι οποίες ήταν πρόχειρα οχυρωμένες στα υψώματα της Ελασσόνας. Οι ελληνικές δυνάμεις ακολούθησαν κυκλωτική πορεία, κατευθυνόμενη η πρώτη από ανατολικά και η δεύτερη από δυτικά, και υποχρέωσαν τις τουρκικές να υποχωρήσουν στις δύο τα ξημερώματα μετά από τρίωρη μάχη, αφού προηγήθηκε και μονομαχία πυροβολικού. Η Ελασσόνα ελευθερώθηκε, αλλά η καταδίωξη των ελληνικών στρατευμάτων και η υποχώρηση του τουρκικού στρατού συνεχίστηκαν μέχρι τις 2 το μεσημέρι.

Μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας οι μεραρχίες δεν βρήκαν πουθενά εχθρική αντίσταση, ούτε ήρθαν σε επαφή με τον εχθρό, παρά μόνο στα βορειο-ανατολικά της Σκόμπας και ανατολικά του Δομενίκου ανταλλάχθηκαν τουφεκιοβολισμοί με ανιχνευτικές ομάδες τούρκικου ιππικού.

Οι ελληνικές δυνάμεις, λοιπόν, έκαναν εισβολή από τρία σημεία: από τον Προφήτη Ηλία και το Μπουγάζι Τυρνάβου με κατεύθυνση το Δαμάσι και την Γκόλα, από το Ρεβένι και τη Γέφυρα Κουτσοχείρου με κατεύθυνση τη Μελόγουστα και από το στενό της Μελούνας προς Τσαριτσάνη. Το ίδιο βράδυ οι δυνάμεις καταυλίστηκαν ως εξής: η 1η Μεραρχία στα βόρεια της Τσαριτσάνης, η 2η στη Σκόμπα, η 3η στο Δομένικο και η 4η στο Μεγάλο Ελευθεροχώρι.

Τα χαράματα της 6ης Οκτώβρη ο υποστράτηγος Μανουσογιαννάκης κατηύθυνε τις δυνάμεις της 1ης Μεραρχίας από την αμαξιτή οδό της Μελούνας προς την πεδιάδα της Ελασσόνας με κατεύθυνση δεξιά. Ο υποστράτηγος Κάλλαρης κατηύθυνε τη 2η Μεραρχία αριστερά των υψωμάτων της Ελασσόνας και το 4ο τάγμα ευζώνων προήλασε πίσω από την Τσαριτσάνη, για να αποκόψει την υποχώρηση του τουρκικού στρατού, κατά μέτωπο του οποίου θα έκαναν επίθεση οι δύο μεραρχίες. Τα σχέδια του τουρκικού στρατού έμειναν απραγματοποίητα, καθώς ο ελληνικός στρατός προχώρησε ακάθεκτα προς την πεδιάδα της Ελασσόνας, προβάλλοντας ταυτόχρονα στον κάμπο τμήματα του 2ου πεζικού συντάγματος, της 1ης Μεραρχίας και του 4ου πεζικού της 2ης Μεραρχίας.

Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού στρατού την πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων ήταν 46 νεκροί, μεταξύ των οποίων δύο ανθυπολοχαγοί, ο Ιωάννης Μαυροδήμος από βλήμα πυροβόλου, ο οποίος θάφτηκε στην Ελασσόνα και τιμήθηκε δεόντως, και ο ανθυπολοχαγός Μπούκης, ο οποίος θάφτηκε στην Τσαριτσάνη.

Την ίδια ημέρα της 6ης Οκτωβρίου δύο τάγματα Ευζώνων κατέλαβαν τη Δεσκάτη. Αρχηγός ήταν ο αντισυνταγματάρχης του μηχανικού Γεννάδης. Τα τάγματά του συναντήθηκαν στον σταθμό Τσούκα, δεξιά της Καλαμπάκας. Μετά από πεισματώδη μάχη που διήρκεσε όλη την ημέρα, οι εχθρικές δυνάμεις τράπηκαν σε φυγή, περνώντας τη Δεσκάτη, ανερχόμενοι στα υψώματα και απομακρυνόμενοι με κατεύθυνση το Σαραντάπορο. Οι απώλειες ήταν ο Λοχαγός Μανουσάκης, ένας Λοχίας και ένας εύζωνας και τραυματίες έξι. Από την πλευρά των Τούρκων 24 νεκροί, εκ των οποίων 4 υπαξιωματικοί, 8 αιχμάλωτοι, και πολλοί τραυματίες.

"ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ" ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ ΛΑΓΚΑΡΝΤ!

Τεκτονικό σεισμό στο εγχώριο πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα αναμένεται να προκαλέσει μια πιθανή δημοσιοποίηση των προσώπων που βρίσκονται στην διαβόητη πλέον λίστα που παρέδωσε η Κριστίν Λαγκάρντ στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Ήδη κυκλοφορούν αρκετά ονόματα, κορυφαίων Ελλήνων επιχειρηματιών αλλά και πολιτικών που συνδέονται με τις καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ – μέσω παρένθετων προσώπων, σύμφωνα τουλάχιστον με τα πρώτα στοιχεία.

Όπως αποκαλύπτει σήμερα ο Lykavitos.gr, μια τέτοια περίπτωση, αποτελεί η γυναίκα που βρίσκεται επικεφαλής στη λίστα και φέρεται να έχει καταθέσεις 500.000.000 εκατομμυρίων ευρώ στην UBS!

Η γυναίκα αυτή είναι καθηγήτρια στο επάγγελμα (συγγενής πασίγνωστου πολιτικού) και ασφαλώς δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να δικαιολογήσει αυτό το αμύθητο ποσό που εμφανίζεται στον λογαριασμό της!

Δεύτερη περίπτωση, σύμφωνα με τις πληροφορίες είναι γνωστός έλληνας επιχειρηματίας στον χώρο του αυτοκινήτου που έχει απασχολήσει αρνητικά την δημοσιότητα τα τελευταία δύο χρόνια.

Ενώ στις πρώτες θέσεις στην διαβόητη λίστα της Lagarde είναι γόνος πολύ μεγάλης οικογένειας του κατασκευαστικού τομέα, αν και ο ίδιος ακολουθεί διαφορετικό επιχειρηματικό δρόμο.

http://troktiko.eu

Τα νέα φορολογικά μέτρα θα διαλύσουν τους ελεύθερους επαγγελματίες

Καταρχήν, ας ξεκινήσουμε με τον ορισμό του ελεύθερου επαγγελματία, επειδή ελεύθερος επαγγελματίας δεν νοείται μόνο "ο γιατρός κι ο δικηγόρος", με τους οποίους είναι συνυφασμένος ο τίτλος:

Θεωρούνται ως ελεύθεροι επαγγελματίες όσοι ασκούν το επάγγελμα του γιατρού, οδοντογιατρού, κτηνίατρου, φυσιοθεραπευτή, βιολόγου, ψυχολόγου, μαίας, δικηγόρου, δικολάβου, συμβολαιογράφου, άμισθου υποθηκοφύλακα, δικαστικού επιμελητή, αρχιτέκτονα, μηχανικού, τοπογράφου, χημικού, γεωπόνου, γεωλόγου, δασολόγου, ωκεανογράφου, σχεδιαστή, δημοσιογράφου, συγγραφέα, διερμηνέα, ξεναγού, μεταφραστή, καθηγητή, δασκάλου, καλλιτέχνη, γλύπτη ή ζωγράφου ή σκιτσογράφου, ή χαράκτη, ηθοποιού, εκτελεστή μουσικών έργων ή μουσουργού, καλλιτεχνών των κέντρων διασκέδασης, χορευτή, χορογράφου, σκηνοθέτη, σκηνογράφου, ενδυματολόγου, διακοσμητή, οικονομολόγου, αναλυτή, προγραμματιστή, ερευνητή ή συμβούλου επιχειρήσεων, λογιστή ή φοροτέχνη, αναλογιστή, κοινωνιολόγου, κοινωνικού λειτουργού και εμπειρογνώμονα (άρθρο 48 § 1 Ν. 2238/94).


Ακόμα από τη διοίκηση διευκρινίστηκε ή έγινε δεκτό ότι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι οι ορκωτοί λογιστές, τα παραϊατρικά επαγγέλματα, οι μαλάκτες (μασέρ), ο θεραπευτής κάλων, οστράκων, νυχιών κ.λπ. ως παραϊατρικό επάγγελμα, ο αναλογιστής ασφαλιστικών επιχειρήσεων, οι σχεδιαστές υφασμάτων (η μεταφορά του σχεδίου σε ύφασμα τρίτων με δικά του μέσα είναι εργασία φασόν) , μεταφραστές γραπτού λόγου, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι – παιδοψυχολόγοι και βιολόγοι, Γεωλόγοι, Ωκεανογράφοι .

Αυτοί λοιπόν είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες κατά την έννοια του νόμου. Με πολύ απλούς όρους, ελεύθερος επαγγελματίας είναι όποιος κόβει "Απόδειξη παροχής υπηρεσιών" και υπόκειται σε παρακράτηση φόρου 20% κι όχι "τιμολόγιο" πώλησης ή παροχής υπηρεσιών. 

Το σύνολο των ελεύθερων επαγγελματιών, ήταν κατά το οικ.έτος 2010, 308.309 άτομα . Από αυτούς γιατροί, δικηγόροι, αρχιτέκτονες και μηχανικοί ελ.επαγγελματίες., είναι περίπου 60.000.
Συνεπώς, οι υπόλοιπες κατηγορίες ελ.επ. είναι περίπου 250.000.

Ποιές είναι οι "λοιπές κατηγορίες";

Είναι κατά κανόνα επαγγελματίες που βλέπουν ευρώ με το κυάλι. Οι μισοί από αυτούς είναι τύποις ελ.επ. Πίσω από την ψευδεπίγραφη ιδιότητα του ελ.επ. υπάρχει στην πραγματικότητα εξηρτημένη σχέση εργασίας, η οποία δεν δηλώνεται, επειδή συνήθως ο εργοδότης δεν μπορεί να προσλάβει, οπότε βαφτίζει τον εργαζόμενο "ελεύθερο επαγγελματία" . Το φαινόμενο αυτό είναι πολύ διαδεδομένο στο χώρο των Α.Ε.Ι. όπου εργάζονται πάνω από 8.000 υπάλληλοι, με "μπλοκάκι". Πρόκειται για ωμή, καραμπινάτη παρανομία, στην οποία το κράτος κάνει τα στραβά μάτια, αφού είναι προφανέστατο ότι υποκρύπτεται γνήσια σύμβαση εξηρτημένης εργασίας. Το Σ.Ε.Π.Ε. (Επιθεώρηση εργασίας), είναι πολύ σκληρό με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που αμείβουν εργαζόμενους με "μπλοκάκι", εφόσον παρέχουν την εργασία τους σε έναν μόνο ιδιώτη (θεωρεί αυτές τις συμβάσεις εξηρτημένης εργασίας κι όχι εργολαβίες), αλλά στα ΑΕΙ ....κάνει την πάπια, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους δημοσιογράφους: πάνω από το 80% των εργαζομένων σε μμε, ιδίως δημοτικά και κρατικά αμείβεται ομοίως με απόδειξη παροχής υπηρεσιών. Κλασικό παράδειγμα η ΕΡΤ, η οποία προσλαμβάνει συμβασιούχους με μπλοκάκι, αν και είναι ο μοναδικός εργοδότης τους και συνεπώς η εργασιακή τους σχέση είναι προδήλως μισθωτή, εξηρτημένης εργασίας, με σταθερό ωράριο και πλήρη διευθυντικά δικαιώματα του εργοδότη.

Τα θύματα

Θύματα της αντίληψης ότι οι ελ.επ. φοροδιαφεύγουν συστηματικά, είναι όλοι οι υπόλοιποι πλην των προνομιούχων. Ο κόσμος ακούγοντας τη λέξη "ελεύθερος επαγγελματίας" κάνει αυτόματα συνειρμό με τον "φιρμάτο" δικηγόρο ή τον ζάπλουτο καρδιοχειρούργο. Αυτοί όμως είναι το 5%-10%.

Για σκεφτείτε, πόσα χρήματα βγάζει σήμερα μια κοπελίτσα που κάνει παραϊατρικό επάγγελμα; Πόσα ένας ασφαλιστής, που ...ψωμολυσσά όπως όλοι; Πόσα ο κοινωνιολόγος; Πόσα ο ζωγράφος; Ο καλλιτέχνης (πλην των 100 "φιρμάτων"); Πόσα νομίζετε ότι βγάζει ένας χορευτής; Ένας ηθοποιός;
Όλοι αυτοί βρίσκουν μεροκάματο ..δυό φορές το χρόνο. Οι περισσότεροι όντως έχουν εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ. Πιθανότατα να μη δηλώνουν τίποτε. Δεν είναι αυτό το σημαντικό όμως, το σημαντικό είναι ότι πένονται, ότι δεν έχουν πρακτικά δουλειά. "Βαράνε μύγες" κατά το λαϊκότερο.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όλοι αυτοί, είναι συνεπέστατοι και τίμιοι μέχρι κεραίας και δηλώνουν όλα τους τα εισοδήματα.
Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες φορολογούμενοι που δηλώνουν 5.000 ή 6.000 όχι επειδή είναι φοροφυγάδες, αλλά επειδή πράγματι τόσα βγάζουν! 

Ένα παράδειγμα

Σκεφτείτε τι θα πληρώσει ένας δημοσιογράφος που βρήκε ένα μεροκαματάκι και κάνει μια εκπομπή σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό (είναι πολλές χιλιάδες αυτοί):
Ας πούμε ότι συμφώνησε μια αμοιβή 500 ευρώ το μήνα καθαρά, με πληρωμένο τον ΟΑΕΕ του από τον εργοδότη και τελικά του έμειναν καθαρά 6.000 ευρώ. Ζούσε δηλαδή με 500 ευρώ το μήνα.
Θα δεί ένα εκκαθαριστικό που θα γράφει, φόρος εισοδήματος 6.000Χ35%= 2.100 
προκαταβολή φ.ε. 2.100 Χ 60% = 1.260 
Σύνολο φόρου 3.360 ευρώ. Για εισόδημα 6.000 ευρώ !
Αν αφαιρεθεί λοιπόν ο φόρος της πρώτης χρονιάς, ο μισθωτός (στην πραγματικότητα) ελ.επ. είχε εισόδημα 500 - (3.360/12)= 500-280 =220 ευρώ.
Ο φόρος που θα κληθεί να καταβάλλει ο πραγματικά φτωχός είναι το 56% του εισοδήματός του!
Την ώρα που θα πάρει το εκκαθαριστικό στα χέρια του -αν έχει ακόμη τη δουλειά- θα παίρνει 500 ευρώ. Και από αυτά, πρέπει να αποταμιεύσει το ποσό των 3.360 !

Επαναλαμβάνω, ότι όλα τα παραπάνω αναφέρονται στους πραγματικά μικρούς, φτωχούς ελεύθερους επαγγελματίες που είναι η πλειοψηφία των 308.309 ελ.επ. κι όχι στους 5.000 - 10.000 προβεβλημένους γιατρούς και δικηγόρους.

ή αλλιώς: γιατί με τα ξερά να καίγονται τόσα πολλά χλωρά;

Y.Γ. Σύμφωνα με μελέτη του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, το 55% των δικηγόρων της πόλης, δεν είχε ούτε μία, ούτε μία, παράσταση σε δικαστήριο το 2011 ! Δεν είναι όλοι οι δικηγόροι "Κούγιας" λοιπόν !

taxalia.blogspot.